Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
16de thaber 1880.
3cdxc·tjeiüccic.
iei
hurt. Og alt Snakk uni Kattar gjorde honom
vond· Eg var eingong so forviten, eg spurde, kor
mange Kattar han hadde, og um det var sannt,
at han hadde heile tvo Tjiig; men daa vart Hyt-
taren so sinna, at det kostad meg ein heil Tolv-
skillingsrull aa faa blidka honom att. Hellest var
og er eg enno av densMeining» at naar ein Fatik-
krok, som ikkje hev annat til Trvyst og Gleda i
denne Verdi, kann sinna Husvaling i slikt nokot,
fo skal Eiii ikkje misunna honom det, endaa um
han hev av Kassa Men kann henda forstod eg
dette, kor djup ein Kjærleik han hadde til dette
Smaakreket. Haii var Fiskar, og det gav mhkje
Kattefoda· Det var reint Hugiiad aci sjaa nm
Kveldem naar han kom hetm i Baatstoci si, slik
dei sat rundt ikring paa Steinarne og ventad paa
honom, og kor dei samlad seg uin honom, naar
han kom paa Land, strank seg innat honom, snur-
rad og had. Det var no mest dei vaksne Han-
kattarne dette, 1miatrn·
Sistpaii vart Hyttaren sjuk og laag tilsengs
med heile Katteheren kring seg. Ozz so doydde han.
Eg trnr, Katteflokken svrgde seg ihel hver
honom. ( For dei tvarv smaatt um Seiiti burt
fraii dei gamle Tufter11e, og ingen visste, kor det
vakt av dei. Det er lengje sidan no; men eg vil
altid minnaft gamle Hyttaren. Eg veit ikkje for
det hev seg i Grunnenz for han var ingen «stor«
Mann, ikkje eingong nokon ser-i-Lag »god« Mann.
Men det er so rart med slike Armingar, som stend
so aalcinc. Ek; hev endaa eit «Minne« etter honom;
for paa Auktionen hver Sakerne hans kaupte eg
eiii Nakekniv, som han hadde fengjet av den fvrste
Presteii, han var Husmann under; og den Kni-
veii hev eg og vil eg hava. —
Bygdefolket hev ikkje helder gloyiiit Hvttaren.
Det Ordet: «nei-1nen fcer ’kje eg noko Fisk! sa
Hintaren«, det er og vil lengje vera eit fast Ord-
trskje bland Folk paii dei Kantar. —d.
Nntt Ministerimn —·— det gamle Ministerium.
Jkkje Sibbern, ikkje Hellieseri, ikkje Aschehoug
ikkje eingong Kjerulf . . . Selmerl
Nordmenuerne hev ikkje Vruk for nokon Stats-
tmmn. Dei greidar seg med ein vanleg Byfnt,
eiii vanlng Kontormann, — ein «Expeditions-
chef’,. Der er Meitiing i alt, meborleggja Merke
til dette.
Bakftrcevarbladigjer stive Byro og leetst vera
nokotsonaer nogde med Mannen, alt um dei helsar
honom helder kaldt. Eit hev endaa beintfrani sagt,
at Regjeringi vil tapa i Vyrdnad ved dette. Og
Viustrebladi, — Vinstrebliidi segjer som so, at det
er nok ikkje Viiis tre som tapar paa dette mer-
tjelege Ministerbhtet.
Nei; Vinstre hev ikkje tapt. Det me no hev,
er Stangs gamle Styre utan Stangs Dugleik og
ntan Stangs Autoritet. Ei slik Regjering kann
ikkje halda ut lengje pcia den gamle Maaten· Viser
Storthinget berre litegrand Vit og fast Vilje no,
so maa den tunge Striden snart vera til Ende. —
Stillingi er klaar, som -«Mgbl.» segjer. So
klaar, at det skjer i Ango. Selniers Ministerium
er eit- nytt Slcig i Bordet.’ Det er som Regje-
ringi reint gjer seg ei Gleda av aa visa, at ho
gjev Folkemeining og Folkereprcesentation ein god
Dag. Det einaste, Folk veit nm Selmer, er, at
han er ein lydig Bakstraevar Han vil driva
Kamppolitikken so blindt som det er Raad. Han
var den einaste, som hadde Mod til aa taka upp
den ville Politikkeii, som Stang laut sleppa, og
det viser, at Hr. Selmer «ikkje hadde Vit til aa
vera rædd". HS Excellence Selmer —— Hans
Excelleiice Selmer! —— forstend knapt, kmi det
er han hev teket paa seg. Men han vil leera aa
forstaa det. Han vil faa ’sjaa, at det er vand
Sak aa sigla i Storrtt for fulle Segl. Det skal
god Baat til det, —— og god Styresnmnn
Det hev voret Tale um, at Lambrechts og
skulde inn i Ministeriet og styra det Departe-·
1uentet, som Selmets styrde fyrr; Selmer skulde
vera for god til aa stella med slikt no, daa han
han hadde vortet Excellenee. Statsmannen Sel-
mer skulde berre stella med Politikk. Men Mgbl.
segjer, at dette um Lambrechts er berre Snakk.
Og det er rimelegt. Regjeringi vil vist ikkje taka
noton Assessor fraa Hpizsteretten idenne Tid, for
so kunde dei ikkje faa setja nokon ni) inn att, og
fo vart Hogsteretteic — ei Nydst veikare. Dette
meiner Hogrebladi og! Deriniot er der no meir
Tale um M«Birkeland· Denne trufaste gamle
Antalgamisten vilde vist duga meir til aa sitjit og
vera sta i Regjeriiigi enn til aa arbeida i Thin-
getz for der hev han ikkje vist seg vidare sterk.
Hogrebladi talar uni, at dei vonar Regjeriiigi vil
inndraga ein Riksraadpost Selitcer kann godt
stvra Revisionsdepartementet, samstundes som han
er Riksminister, segjer dei, og det er daa sannt
nok. Men me for vaar Part trur i denne Tid
mest paa dei, som spaar verst. —
»Situationen er klar". Me ynskjer Vinstise
til Lukka med Selmers Ministeriumi
Ktistiania, den 15de Oktoher.
Et det den nye Excellencen som hev funnet
paa at leggjii Sak motiN. J. Sorenseii for dei
sterke Ordi, denne hev brukt um Kongedomet? —-
Aa nei, det er vel den gamle. Gamle Stang fy-
nest væl, at han hev tapt so mangeN Slag no, at
han bør prøva, um han ikkje kann vinna eit med
det sama han gjeng, — um det so var eit aldri
so «litet. Selmer drohmer veel um større Vinnin-
gar,than, han vilde vcel ikkje vasa Tidi burt med
slike Smaating!
»Fædtelandet« finn, at «Fedrah.» hev misbrukt
Kristendomen til Hjelp for Politikke11, av dime
hev teket inn eit Stykke av ein svensk Prest, der
det stend,’ at naar Kristendomen vinn, so er det
Sliitt med Kongeveldet. «Fcedrelandet« finn, at
me burde motsagt Presten i dette.
Me hadde aldri tenkt, at Folk, som fyrft og
fremst vil vera Kristne, kunde vera misneigde med
aa hohrii ein Mann segja, at Kristendomen
eig Framtidil For det er det Presteit 1neiner.
Det er greidt for alle, at han skriv som han skriv
for aa visa, at um so baade Kongedame og Stiits-
kyrkja fell, so vil Kristendomen liva like godt: ja
han vil endaa fegja so stort eit Ord, at just daii
vil Kristendomen naa full Magt og fullt Herre-
domel — Meii det gudelege «Fcedrelandet» likar
ikkje dette. Kva nyttar det væl, um Kristendomen
vinn, dersom Kongedomet skal døl)? — fynestVla-
det aanneina
l
— Me kunde gjerna ha motsagt Presteii, naar
han kallar Kongedvmet Heidendom framfor Repu-
blikken; for me trur ikkje paa setlegt »kristelege»
Riksfornier. Meir dette hev «Fedraheimen« sagt
so ofta, at me tenkte ikkje det trengdest, helst daa
Presteii ikkje hev gjort dette Paastandet til Grunn-
lagi Utviklingi si, men berre slengjer det inn
attpaa og utanfor Tankegangen som ei lans per-
sonleg Meining. Me tok upp Stykket hans, fordi
det i det heile syntest oss vitugtskrivet ihelst naar
det var skrive av ein Prest!) og fordi det inneheldt
ein god og sann Doiic hver den norske Bakstrævs-
Fredelege i Byen, som sanka seg kring Grott-Eiki
um Koeldeti» lagde ut um dette, som var hendt, (
utan Ende. «·Det er ei Lykke«, sae dei, «at Sort-
enne aat Barriciui endaa ikkje er attkomne; for
dei toler mindre enn Salforarem og kanhende dei
ikkje hadde sleppt Fienden hver Grnnnen deira
for fo godt Kjep!"’
’ «Legg Merke til det, eg segjer«,lae einGam-
ling til. Vismannen i Landsbyen «C·g hev agta
paa Columba idag, og det tvkkjest aa sjaa paa
henne, at ho hev noko Slag i Hagen. Eg lugtar
Krut i Lufti! Um eit lite Bil vil det vera Kjot
aa faa sor ein billeg Pening i Piett·anera«.
X.
·, Orso hadde vorte so tidlig skilt fraa Far sin,
at han ikkje hadde havt vidare Tid til leerii han
aa kjenne. Femtan Aar gamall hadde han fare
fraa Pietranera til Pisri, og« derifraa hadde han
gjenge ·inn i Kadettskulen, mea Glnlfnecio drog
ikrmg 1 Europa under Keisarens Omar. Paa
Fastlaiide hadde Orso set honom eiii og annau
(—slong, og berre i 1815 hadde han stae i same
Regimente, som Fi11« hans forde. Men Obersten
var nbehgjeleg i Disciplinen, og foor aat med
Som-ti som alle andre Loytnantar, ovstrengt. Dei
Miiitti, Orso hadde uin han, var av tvo Slag.
Han hugsad han i Pietranera, naar han gav haii
Sabelen sin, leet han skjote av Vyrsa, naar han
kom heim fraa Veiding, eller daa han fyste Evn-
gen som Gutunge fekk Lov til aa sitjci tilbords
med Foreldri. Seinare mintest han herre Oberst
dellii Rebbia, naar han sende han i Arrest for
einkvar Gapeskapen og aldri kalla han anna enn
«Loytnant« della Rebbiii: «Loytnant della Rebbia,
De- er ikkje paa Plassen thkar i Vataljonen;
tri Dagars Arrest. — Skhttaranne thkcir stend
sem Meter for langt fraa Reserveii; fem Dagars
Arrest. —- Feni Minutt hver tolv er De endaa
ikkje fullt herklcedd; otte Dagng Arrest". Ein
einaste Gong, ved Qnatre-Bras, hadde han sagt
til han: "thje vel, Orso, men glohm ikkje Klok-
skapen«. Det var hellest ikkje desse siste Minni,
soiii Pietranera vekkte hjaa han. Syne av alle
desse Stadenne, han kjende att fraa Barndomen,
av Bnnaden, Mor hans hadde hrukt, Mor hans,
som han hadde elska so inderleg, — vekkte til Liv
- iHiigeii hans ei Mengd av baade sote og tyngjande
Kjenslor. Sia koin andre Tankar npp ihan,Taiiketi
paci den myrke Framtidi, han hadde framfor seg, paa
Stifteri, som fyllte han med ei nnderleg, uviss
Uro, og meir enn alt, Tankjeit paa at Miss Ne-
vill skulde koma i Hiise hans, dette Huse, som haii
idag svutest var so lite, so armt, so lite hovande«
for eit Menneska van til Stormannslivnadx kan-
heude vilde ho koma til aa vanvhrde det beile; —
alt dette rorde seg ihop til ein Tankevase i Ho-
vude hans og fyllte han med djup Modlesyse·
Hciii sette seg til Kvellsborde iein stor snart-
maala Armstol av Eiketre, den, Fiir« hans hadde
site i, naar Huslhden varssamla ved dei store
Matmaali. Han maatte s1nila, daa han saag Co-
lumba drygje, fhrr ho sette seg innmed Borde
hjacr han. Hcin var glad for at ho tagde, mea
dei aat, og fordi at ho var fo snar til aa ganga
fraa han og inn i sit eige Roiii etter Maten·; for
han kjennde seg altfor klokkt til aa kunne halde
ut mot dei Stormlaup, som han vissste ho vilde
koma med; men Columba spam han for i Kveld
og vilde gjeva han Tid til aa roa seg »att· Med
Hovilde studd i Haandi sat han i lang Tid urør-
leg og gjenomgjekki Tanken alt det som hadde
hendt i dei siste fjorten Dagar. Han teukte med
Falske paa, kor alle fyntest agte paa hans Aatferd
mot Viirricini-LEtti. Oks han kjende, at Folke-
meiningi i Pietranera tok til aa fcut slik Magt
med han, liksom Pietranera skulde vera heile Verdi.
Han maatte taka Hemn, dersom han ikkje vilde
gjelde for ein Stakkar. Men kven skulde han
hemne seg paa? Haii kunde ikkje tru Barricinia-
ranne skyldige i Morde. «3aZl var dei Uvenner
med Ætti hans; meir aii tiltru dei ein slik Udaad
.—— det kunde Ingen, som ikkje var heilt bunden
av korsikansk Fordoin og Villskap. Ender og daa
tenkte han paa Minnegaava fraa Miss Nevil, og
han tok upp att for seg sjolv: «Live er ein Strid-A
Endeleg sae han i ein fast Tone: «J deii Striden
vil eg vinne«. Ved den gode Tanken stod han
app, tok Lampa —og vilde stige upp paa Nomesitt;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
