Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
188
3edtapeximen.
20de November 1880.
1ne havt ll Statsraadar, som hadde sett seg den
Uppgaarsa aa gjera Vonderne til kliepnblikimarar,
hadde dei venteleg ittje fenget ein einaste Bonde
med seg. Og nm eg og du hadde silevet oss tilaa
skrivii fnrkltepnblikken og hadde reist umkring i
Bygdi og preikat for Bonderne nm Republitten,
hadde me- ittjis voret lenge um aa hava oss betin-
att. Men no hev me fenget ei Sthring, som hev
sett seg fhre aaverja um Kongemagti i eit Land
der Folket truleg var meir rotmlistisk,enn i nokot
aunat Land. Oxs so — Ja me set-, kvat dei hev
utrettat.
Slikt er vanleg det, som «den oplyste Disl av
Sliationen« lallar Politit, og som dei segjer, at
Vendertte og Skulelierararne ikkje forstend seg paa.
IieiGud skje Lov! Skulde me fara aat paa
den Vis, vart me nok snart raka Fant
Sktil det no bertt til med Fisling og Melding
syr Raadsmagti, undrast eg paa, um «den oplyste
Dekl af Sliationen« hev Vit nok til aa dema rett
nuc alle Klagemaal: J 18s38, daa Kong Karl
opua Stortinget, stod det ein Sjcitiiir og ventad
paa, at Kongen skulde koma ut, so han kunne faa
sjaa han. Men daa han totte, det vart notot
langdrygt, sagde han so høgt, at flette hoyrde det:
«F——ta Kongen, som inte kan komma da!« Eitt
Konstahel for paa Raadstova med han, og kunn-
heuda fett han Straff, det veit eg ikkji-. Men
Sjanaren meinte ikkje nokot vondt; han gav sin
Loyalitet eit Uttrpkt, som hovde til hans Knnnskap
og Daning, men Meiningi var god:s. «Gid han-3
Maiestast Kongen snart vilde tomme, jeg skulde
enste at se. l,)atn." J Trtine-zt17igett hende det i
ein Smaabh paa Austlandet, at Herkemugen sto
inn Rntnrne Eitsi Glasmeister kom fraa godt
Lag og gjordik Narr av dei og sagde: «Det
er rett, Karar, slaa inn Natur-ne, dere, det tenet«
eg Pengtit« paa.« Maunen kom paa Tugthuset fhr
aa «have opfordrer til .L)prør!»
Fata tllkorganm «
Det var ein Morgon, eg hadde vaknat veel
tidleg og laag og undrast paa, um eg ikkje skulde
leggjii meg til att. Jnkje vakte eg og inkje sov eg.
Augo feste seg paa den vestre Himmelen, som enno
var myrk av den bnrtsigande Notti. Rett som
det var, tok det til aa rora paci seg der ut iHalv-
nn)rtkjet; eg saag ltetre etter og sann til Slutt ut
han saa ei stor Leige aa betala, for me veit, at
Hr. Barricini er ikfje lite pengekjten Kor»t, for
aa gagne Bror sin heri Tomaso skrive eit falskt
Brev fraa Rovaren — dets er heile Sogct« De
veit, tor megtige LEttehaitdi er paa Korstkct, at dei
stundom fører til Forbrot. Vil De gjerci Dytk
kjennd med dette Breve, sont Generalproknrpren
heri skrive til meg, so skal De sjaa, at det styrkjer
det, eg hev sagt Dykk.’"
Orso las gjeuom Breviy som fortalde grannt
alt, som Tomaso hadde sagt, og Columba las til
same Tid Vrede hver Aksli aat Vroren.
Daa ho hadde sluttet.Lesinide:1,ropii ho: «Or-
landnccio hev vore i Bastiaz dei vis-ste, at Bror
min kom heim· Ocitt heri tala med Tomaso og
kaupt hati» til denne Lygni«
«Frot·en,« sa Presekteit ntaalsamt, De legg alt
ut etter thkar eigne hatefulle Fordomar. Er det
rette Maalen fra finne Sanningi paa? De, min
Herre, De er ikkje uppost; seg meg, kvii tenkjer
De no? Trnr De som Frok«11i, at ein Mann,
som herr«e heri ei lett Refsingivente, nokso lettvint
tek paa seg Skuldi for ei Forfalskning — og det
for aa tena eitt Mana, hati ikkje kjenner?"
Orso las Breve uppatt og yoertenkte kvart
Ord·med uvanleg Agt; for etter at han hadde set
Saltotar Barricini, kjennde han det tyngre aa
tru noko godt um han enn nokre Dagar fhreaat
Endeleg saag han seg noydd til aa vedkjennast, at
Utgreidingi tottest vera fnllgjerande.
at det var Folk, eg saag, ei uhorveleg, nrjande
Mengd med Folk. Nokre saag ut til aaoera glade,
andre tvttest svrgja; nokre var ltogrnaelte andre berre
kviskrad Det heile drog seg meir og meir burt
iVest med den oikande Notti; men seint gjetk
det. Dtst tyktest meg likna ei nhorveleg lltferd·
Eg saag tvo Sla»s Folk. dei eine fine og staselegt
tlcedd, dei andre «simple» og uvande. Tesse sistkI
gjekk oks leittik og grov i ei Mengd med Vnnad
og Ferdatv, som laag itringnm; det vcn som dei
saknad nokot, og ikkje kunde sinna det. Egnndrast
paa, tven heile denne Horgi ati Folk kunde vera.
Fyrst tenkte eg det var ein Flokk Stormenn med
Tenararne sme; men so svntest eg det littestmeir
paa ei Ferd av lltmmdrarar, som vart «visitera»
av«Toll-solket. J den fine Flotkett var der hmist
rart aa sjaa; ei Mengd med Ordenar, rnnde
Magar og digre Andlit; sume drog tunge Penge-
sekkjer etter sext; der var kvakisse barske Uppshn, og
der var gamle, godslege Dunderbeisar, som godt
kunde segja at 2 og 3 er sels, men som kunde
segsa at 2 og 3 er 4 og, dersom nokon »Vedkom-
ande« vnskjer det.
Dist var nnderlegt aa sjaa paa. Tilslictt tom
det so langt ned i Synsrandi, at eg laut tongja
meg npp for aa sjaa det og daa kunde eg lmvra
kvii dei redde uni. Lengst til Vinstre stod eiKlongja
og smaakjeklad: «Det var det Smalsporet Dit, som
var Orscik i denne Utferdi vaarl» »Nei, det var
deri starve Bevillingji fyrr »«s»«’sverslaget» vart ferdngtl»
«Og s o det Bndgettet som me intje vilde hava Greide
i.« «Aa til Bloksherg med baade det eine og det
- andre«, skreik ein i og lo; det var Apt-1-i alt, og
alle var 1ne like gode.«
Meir i Midten sto ei onnor Klyngsa, og der
var- dei store Pengesekkjerne. «Hm«, sa Ein,«eg hev
tsekriat ut, at det er Du med den nve Tohatstollen
og dei andre Tollpaaleggi som hev drivet os ut
paa Vegastig.« «DnkatmtigjaDu,» sa den andre;
«Dn hev tent fullt so mykje som eg paa den Lei-
kjen og Diti Sekk er likso tung soiii min."
Meir til hogre stod ei Klyngja og tviskrad
«Det var De, som dreits so l)ardt med «Vistoet,"
som hadde Skuldi,» »Lat oss inkje dragast um
det no", soarad ein Annan »det var mange Him-
dar nm deri Hat-en, og der var nuiuge andre Tiiig
og med der. Ei Trot)st hev me daa, og det er. at
Nnkjelen til Peningkjista hev 1ne fengjet med oss.»
«Ja den Trovsti er god,« sagde ein glisande, «so
fasr dei inskje sjaa kor rein bo ersopadl« «Sopat
er ho inkje", sa ein fjorde, «der ligg at uokre Ov-
rnr aat Krigskomiteen, og nokre aat Kaptein Ja-
cobsen med; men det vert dei no inkjik feite av."
»Ja men lite er daa betre hellinkje,« sa ein, som
hadde blanke Knappar og tri Render paa Lava;
«for Kommisjonen fekk ingenting den." «Nei det
vart Ekstraskriving det,» slengde eiii Gauk inn.
Nokre av den «simple« Flokkkitc kotti no so nære at
eg kunde hohra ein segjii: »Kor i all Verdi kann
det finnast? to hev me leitat baade upp og ned,
og Ingenting er aa sjaa; men einstad skulde Eiti
trti det maatte vera!« «Ja,» svarad Eiti; »men
1ne fier trohsta oss med, at no er det daa ein
Ende paa dette makalanst bakvende Stellet·» So
peikti han paa den fine Flokksjeu, som no hadde
samlat seg og lagde til: «Dei er endeleg vegnez
men Gud skal otte-, dei hetd inkje voret for lette-»
—— No greiddest det fyr meg. Drkt var det
gamle Vakstreevarstyret, som hadde ruslat seg iver
med Pikk og Pakk. Og det eg hadde tekjet svr
aa vera Tollkarar» var Skattytararne, som no sist-
paii leitad ettcr »Ansvaret» millom alt Ferdatvet
Men dei fann ingjenting, uo meir enn sort-· —
So seig Notti ned i Vest og Reaktionenmed
Det vart med ein Gong so ljost og lett. Det var
Men Colnmba sall inn med Styrke: «To-
maso Vianchi er ein Skarp. Eg er vist-; paa,
haic ikkje vert dømd, hell so finn han seg ein lltveks
or Fengsle."
Prefektett lyfta paci Akslenne.
«Eg hed bore franc dei Rettleidiuganne, eg
bev fengje min Herre,’l sa han. Eg gjeitg uoburt
og gjev ank Tid til aa teukje hver. Eg ventar,
til De hev gjenomtenkt Sali, og eg vonar at Titu-
ken Dykkcir er sterkare enn . . . . Gissinganne aat
Frøken Colutnba." ,
Orso kom med nokre orsakande Ord for Syster
si og tok nppatt, at han no midde, Tomaso var
einaste Brotsmannen. (Meir.)
Daan soiii Forti. Eg vende Augat nwd Anst;
der saag eg Stattevtararne mine att, men dei sun-
tett gladare no. Dcst var vel Ljoset. som gjorde
det. Men mange under-lege Timi vrre frami
Solgieislnrnec eit Storting med Rikarcnidarne
hjaa seg, eit Departement for offentleae Vlrheid
med ein ansvarleg Sni. ein 3tat—ksrevision, som
var .l)lid. og som grein kiodsslegt til ein Flokt
"l)retdsporade" Ingeniorar . . . men sovatnad eg.
sz hadde nok sovet in, ch ....... a. «
Disti Z()d(-. Noveinlnsr.
Btsiap Bittelaiid i Bergen vil tata Avsiir
:Moltkc Moc· hev lenge vore »i Volseradi Tem-
mart og samla ei Mengd nne Eventyr-, Visor og
Sted.
( Hckgstads Suk er etter Forhovre sent inn til
Kongen
»Lcnsznann Lak-3 Aga i llltendtnmg hev tetje
Adskilsp than er so»Aar gamall vis hev vore Vens-
mann i 50· Aar-. Han var Tingmann i 1842 og
1845. J ieinare Tidi-1— var. som dei fleste veit
Broder-en,» Johannes Aga, Tingmann men daa han
slog seg til ’yngre 1 ld’72, vart han iktje tuildnieir.
» Nordcnskjold ers vald til Tingmann sot—
Stokkholm
Der rr starke Jordristingari Anstrite J Byen
Agraiir er»inest alle Onn snudstaka og mange Folk
sasrde Ratingi toiit att Z Vendor mas s Dagar
1nnllom. Folk er- sit-11’ Hedde, som rimeleg kann
vera, naar Jordi giv seg, somikulde vera dei-tran-
ftafte av alt.
I Rusland er eit Par Niliilistar længden
LysingaP.
Feilralieimen 1881.
Yikeslrlndet iilsspedralieimem vil frem Nytan1— Hr kort-i
trylct paa betle l’nssir. Det vil vort-I 4 — lserre nolco
smnlnre — Spaltor paa Siiln istacleni·t««· fxrr 3. so
det i det l1eile Vil vel-la kringom Tiendcspnrlen 1ne-i-·
lnnelrald i Blade-i Sit Pyt-in Fedrnlieinie1r li·sem ut i
Frerlkilcestccd tmcu vort stth fra-i 1c1-istinnin), og ur-
beider tin- Nosrslslony I«’pse«sloptt og L-)-3)l«t,m«·tsz. besa-
utan inneeligld det 1«»ost·tel«jt·ny»iz Nytt, ltrcssmr o. il-
Det koster- 1(1-. 2.20 for Halveien-et med Pmsta og alt.
Din lcaii tinga det paa alle Pontltits. lsllderklin lcnnn
sender Brev beint til Frotlisilcssteid, og- daa med litslctsit’t:
«l’fl Postlineet i ls’t’eelsrsllr«8tasl. dets-naa ved-M. Nul-sa-
ltefsnien»« Pen-Har maa fz·lg·j:r.
Pigtnnssltotnnslsiner.
1 Anledning Bekjcncltgjorelso i iiDagss«»stssn·’ om
att( Hozserdnlil ds ccns Maskiner befnndtes at Hers- nf
de bedste red eii under Uto og 12te forrige illnamsil
stedfundet Tnzrslcemnslcinlconlcinsence iMnrilJrczren sknl
«seg,f01- at forelskeng Misforstaaelse-, tillad-« mig ut-
bisinge til nlmindelig Kundskab, at hiin o·h"e«tl«i«·kyq
IJelstiZliny og Teerszsemassleintso«Larm-vee 7· llIamijren
liasr somi-et tit-Q- nlpelxxjenrlt og at jeg selvijlzxelxsz stlee
mø- Deltager slem eller hat-sle- noyen Illasleine slet-.
Lillelminmer, stle Novemlter 1880.
·J. Bør-Sum,
Eestyksr af Mesna Brug.
E. S.
Skuntidig skal jeg tillade mig tit onde-lille lite-sna-
Brsnys Fabrikatn ak Sinaninslcimrr. Txerskeinaslciner,
Hestovku1clringer, Blekzsemkisliiner og-klnlckelsmnsleindr-
lllnskinekr levet-os under fuld Hat-anti-
Alene nt« ’1’æ»rskemnslcinerne linr Bruget list- lle-—
sten 78 til Deri-o labrilccsret og solgt 741 Maskinen
Kutnlogor og Prislister tilsentles pan . Forlov-
gemle frit. l). S.
Paki Undertegnedes Forlag ei- udkommet:
Norsk Losebok
elder Lesel)olc iLandsmaalet. Ved 1(1-.d1. lltegst sicl
og J. 0. Baolt. Fyrste- Deileii1128i·let·. Prig 7t)t;sre.
I’o-5tpo)«to Jor- l Ewpl. 15 Ørk-, Et slo. At Ørk-, 7,
flo. -55 Wre oy for M do. 50 Øret
Bogen er at- fna tilkjetos i sle- .lle.»st-7ieienh»i-c«.» Bog-
lc»l» o·sj lios "
Tohn A. Voxd
i Niiinsos.
til alle- (lom, Som inden cleniie«ltlan11etls Ud-
gnttg sender Nerx·n og Adreaso til Comman-
F -" Kamin-anden sendes i Desemlmr Maaned frit
k deiis Elcspcsdis·j011, ls’isc«dksilisstad — Ai·issag."
chdkiksstad.
Trr)kt i Nikolai Ossens Trykket-i-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
