Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
LE GE ST.
Fedraheimen.
———>= >> >>
Pris fyr Fjordungaaret Kr. 1.10
med Porto og alt.
Betaling fyreaat.
Fit Blad aat de
t norske Rolket.
Lysingar kostar 10 Øre Petitlina,
og daa etter Maaten fyr større Bokstavar.
Øde Juli 1881.
5. Aarg.
Mary Engle.
Ei amerikansk Soga fraa ”the old time”.
(Etter Max Adeler.)
(Framhald).
Fru Engle tok imot Tom i Døri.
Han var full av Uro og Rædsla, men
vart glad, daa han høyrde, at Mary
var komi til Folk. Fru Engle fortalde
at Mary ikkje vilde sjaa han. Han
- vart reint utav det og bad um berre
aa faa segja henne eit einaste Ord.
”Veit De nokon Ting um denne
stygge Greida, Hr. Willitts?” spurde
Fru Engle; etter det Mary hadde sagt
hadde ho ein Mistanke um, at Tom var
Gjerningsmannen.
?So sannt eg er ein ærleg Mann,
nei! Eg høyrde det, som Major New-
ton sagde til henne, og saag Sylgja
paa Golvet, og daa Mary flaug fraa
meg” fylgde eg henne, og wundrast
paa, Kva alt dette skulde vera for
GID 14463 |
EG : :
Hæ: jAev visst ein Mistanke um, at
der foret Orsaki til det heile. Faa
aå 48t Prov paa, at det ikkje er so.
han,
, vil ho ikkje sjaa Dykk. Eg
Man» 4, for Dykk sjølv og for henne,
aar iv Sanningi um dette, um De
Dye 4 Samanhengen, elder ialfall
F uda fram, til De fær Greida paa
— In gjekk att, sorgfull og fortryllt.
søistenkte han. Inkje Under daa,
40 hadde vist han so strengt ifraa
seg. Han tenkte Saki igjenom og
kunde ikkje finna nokor Løysning paa
" nuten. Han hadde sendt henne ei
alsnaal, og den hadde ho lovat aa
dka paa seg; men det hadde ho ikkje
gjort. Det var raadlaust at denne
sylgja kunde vera umbytt. Nei; hans
igen Tenar hadde gjevet henne Sylgja
og havt Helsing og Takk med attende.
Men kven kunde daa vera so skarve-
leg, at han vilde gjera slikt eit vesalt
Spikk, mot ei fager ung Gjenta? Han
kunde ikkje klara Floken, ogi si Sut
og Uro gjekk han um Morgonen til
Dr. Ricketts.
Dokteren var ikkje stort betre fa-
ren; men han var stød paa, at det
var Fantestykkje ute paa ein elder
annan Kant. Han hadde forpliktat
seg paa aa faa Greida paa Saki, og
han byrjad Arbeidet med aa vitja Mary.
Aaleine gjekk han dit. Han fann Hu-
set i usedvanlegt Uppstyr. Fru Engle
sat paa Sofaen og storgreet; Mary
- stod bleik og sorgfull, men med eit
fast Uttrykk, framfor ein Rettstenar,
som med mange Orsakingar og tyde-
leg skamfull yver det, han hadde aa
gjera, viste fram eit Papir for henne
og bad henne um aa fylgja seg.
Det var ein Politimann med ein
Arrestordre.
Nærepaa fem lange Maanadar
skulde slitast, fyrr den fæle Tidi kom,
at det kunde verta Forhøyr. Dr. Ric-
ketts strævad av all si Magt og spurde
ut kvar ein, som han kunde tenkja
hadde nokot med denne Saki aa gjera,
men utan Nytte; Floken vart berre
meir ugreid. Drengen hans Tom svor
paa, at han hadde gjevet Sylgja til
Mary sjølv. Tvo av Gjenturne hjaa
Major Newton hadde voret tilstades
den Gongen, og dei var visse paa, at
Pakka, som Sylgja laag i, ikkje hadde
voret broten. Fingerbjøri aat Mary
hadde dei funnet under den uppbrotne
Pulten, der Diamantsylgja hadde legjet,
og Husjomfruva hadde funnet eit Hogg-
jarn gjøymt attum nokre Bøker i Bok-
skaapet i hennar Rom.
Det peikad altso paa den Leidi, at
det skulde vera Mary, som hadde gjort
det, endaa Provi ikkje var sterke, og
endaa det kunde sjaa urimelegt nok
ut, naar Ein tenkte paa den Maaten,
ho hadde vist Sylgja fram paa. Mary
sjølv tagde som Muren og vilde ikkje
segja, kor ho hadde fengje den leide
Sylgja ifraa. Dokteren var tryllt og
raadlaus, og han gav tilslutt Saki
upp og sette si Lit til ein naadig Dom
av Juryen.
I heile denne tunge Tidi heldt Mary
seg strengt inne, og plent burte fraa
Vener og Kjenningar. Det var helder
ikkje mange, som gjestad henne no.
Ho var fatik, og ho var i Vanæra.
Samfundet dømer altid Folk skyldige,
til dess dei hev ført Prov for Uskuldi
si. Der var Folk i Landsbyen, som
hadde voret ovundsjuke paa Mary,
fordi ho var so fager og so godt likad,
og fordi ho hadde vunnet den rike
Tom Willitts, og desse leet seg strakst
merkja med, at dei alltid hadde havt
sine Tvil um denne Mary Engle, som
alt Folk kjytte so av, og at dei trudde
paa. at ho var skyldig.
Tom Willitts var mest Ende paa
av Sorg yver den Medferdi, han fekk
av Mary, og yver den Vanæra, som
ho var komi uppi. I Lag med Dr.
Ricketts og Dick Newton, som og viste
stor Iver for aa faa Greida i Saki,
strævad han hardt paa aa faa henne
fri av Sakmaalet, men utan Nytte.
Forhøyrsdagen kom. Rettssalen
var stappfull. Duglege Sakførarar paa
baae Sidur kjeglad med kvarandre som
ETATEN
duglege Sakførarar plar gjera; men
den Prokuratoren, som skulde føra Saki
mot Mary, gjorde det ikkje med nokon
god Hug, kunde Ein sjaa. Men det
var ingi Raad; Saki var klaar og Provi
paa den Sida forsterke. Forsvararen
hadde ikkje annat aa leggja fram enn
det, at Mary altid hadde havt det
beste Ordet, og so det, at ho hadde
havt Sylgja paa seg den Kvelden midt
framfor heile Selskapet.
. Domaren var nøydd til aa leggja
Saki fram for Juryen imot Fangen.
Ein Time gjekk 1 pinefull Venting, og
so kom Juryen inn att og sagde sitt:
”skyldig.”
Fru Engle tok til aa stridgraata.
Mary drog Sløret sitt fraa Andhitet,
som var oskegraatt; men ikkje ein
Muskel bivrad, so lengje til dess
Domaren las upp denne Setningen i
Domen:
”— Umkostningarne ved Saki, ei
Bot av hundrad Dollars, tjuge Piske-
slag paa berr Rygg næste Laurdag,
og Fengsel i eit Aar.”
Mary seig til Golvs i Uvit. Dr.
Ricketts tok henne upp i Årmarne sine
og fekk henne til seg sjølv att. Ho
vart førd attende til Fengslet; der
skulde ho sitja og venta paa Strafti.
Dokteren tok Hesten sin og reid
avgarde i full Fart firti Miler til Byen
Dover. Han var kjend med Guvernø-
ren. Han vilde søkja um Naade for
Mary og so faa henne burt fraa den
Staden, der ho hadde komet uti alt
dette; der vilde daa Strafti og Skammi
hennar verta gløymd, og ho vilde faa
Fred. Han var uheppen. Guvernøren
var ein rettvis, men ingen miskunnsam
Mann. Loven var krenkad. Tolv gode
og ærlege Menn hadde sagt det. Naar
Folk gjorde Lovbrot, fekk dei finna
seg i aa lida Straff. Samfundet maatte
verjast... At Brotsmannen var godt
upplærd og av godt Folk gjorde det
berre dess meir naudsynlegt, at Retten
gjekk sin Gang. Dersom han gav Mary
Engle Naade, so vilde Folk med Grunn
kunna segja, at dei arme og verjelause,
dei fekk Straff men dei rike og meg-
tige, dei slapp unda. Han maatte
gjera sin Skyldnad mot Staten og
mot Folket. Han kunde ikkje gjeva
nokon Naade.
Men det skulde koma eit nytt Naa-
dekrav til Statens utøvande Magt.
Det var Kvelden fyre Straffedagen.
Dokteren sat i Daglegstova si framfor
Kamin-Elden, og med Hovudet studt
mot Haandi tenkte han med tung Hug
paa dei ynksame Ting, han hadde voret
TATT TT TETTERE
Vitne til i Fengslet, søm han just var
komen heim ifraa. Han tenkte paa
Mary 1 det tronge, kvævne Fangeholet;
ho førde seg som ei Dronning under
alt dette, og tagde som Muren um det,
ho ikkje vilde segja, endaa Dokteren
kjende seg viss paa, at berre ho vilde
segja det, so vilde ho faa att baade
sin Fridom og sitt gode Namn. Og
han tenkte paa Fru Engle, hugsprengd
og forskræmd som ho gjekk der, jam-
rande saart yver den Skammi og Van-
æra, som var komi yver Dotter hen-
nar, og som i Morgo vilde verta altfor
fæl til aa kunna haldast ut.
Den snilde gamle Dokteren vart
tung um Hjarta av desse Tankarne, og
som han sat der og freistad paa aa
arbeida ut av den raadlause Floken *
einkvar Theorien, som kunde gjeva
Von um ei Løysning, steig Dick New-
ton inn. å
Han var mager og bleik, og Augo
hans søkte aat Golvet.
”Naa, Dick,” spurde Dokteren, ”kva
er tids?” (Meir.)
Bygdemaali i Nordland.
P. P)
Daa dei nys i Storthinget ordast
um Beviljing av 1000 Kr. til ei Um-
skrift av Bibelen paa Folkemaalet,
vart det sagt av Motzfeldt, som er so
overiag kunnig i sovorne Ting, at Nord-
land hadde ikkje annat Maal enn Bok-
maalet, som han og fann var det ”vir-
kelige Folkemaal” hjaa oss.
Detta vart helder ikkje motsagt
av andre enn Qvam, som ikkje er
Nordlending, av Havig fraa Vefsen
og litevetta av Sivert Nielsen, som
do fyr det meste gav Motstrævarne
Rett i den Paastandi si, at me Nord-
lendingar 1 vaare Bygdemaal er meir
framande for det Norske enn for det
Danske. —
Eg sat paa Galleriet og høyrde
paa detta, Hr. Bladstyrar, og eg venta
og venta paa, at fleire Nordlands-Ting-
menn skulde retta paa det, og segja
som sannt er. Eg venta paa, at Troms-
Amtet sine Tingmenn, og dei fraa
Finnmarks-Bygdarne med, skulde lata
høyra fraa seg; men — dei visste inkje-
vetta um seg sjølve. Eg er fraa
Troms-Amtiet, og difyr vart eg harm
og skamfull yver detta. Og difyr vil
eg her beda um Plass i Fedrahei-
men for eit Par Smaastykkje paa Byg-
demaal ifraa Troms-Amtet.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
