Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen.
DDR OSS ————
Pris fyr Fjordungaaret Kr. 1.10
med Porto og alt.
Betaling fyreaat.
Do pe
Fit Blad aat det norske Folket
Lysingar kostar 10 Øre Petitlinz,
og daa etter Maaten fyr større Bokstavar.
No. 87.
Kristiania den 17de September 1881.
5. Aarg.
RSS ITERA
Israel Potter.
(Utdrag etter Israel Potter, his fifty
years of eæile.)
(Fraa No. 36.)
Israel nøytte seg av. Daa han no
var burtjagad alle Stader, so gjekk
han upp paa Dekket og var reint hug-
laus. Han lagde seg i ei tom Køye,
og Dagen etter freistad han paa att
aa koma med i-eitkvart Laget, men
dei viste han fraa seg liksom fyrr.
Sistpaa var det ein illhaattad Matros,
som Israel hadde prøyt paa aa gjera
seg Godvener med, som merkad, at
det var liksom nokot framandt paa
Israel, og han tok paa Israel og vilde
han skulde gjera Greide fyr seg og
segja, kven han var. Det som Israel
svarad, gjorde han endaa meir mis-
tenksam. Mannskapet flokkad seg
ihop. Dei, som var lenger undan,
kom til, daa dei høyrde Trætta og
Staaket, og alle sagde dei, at det var
eit slikt Sleng-kompass, som hadde
voret paa dei og klengt seg innpaa
dei og, til aa faa seg ein Plass millom
dei. Baassmannen kom til, tok Israel
i Kragen og hadde han med til den
vakthavande Offiseren, og denne saag
fyrst forbinad ei Stund paa Amerikan-
aren, og so heldt han Forhøyr yver
han. Han bad Israel segja Namnet
sitt, og han svarad, at han het Peter
Perkins.
”Det Namnet hev eg aldri høyrt,”
sagde Offiseren. ”Sjaa etter um Peter
Perkins er innførd paa Folkelista,”
sagde han til ein Kadet. Dei saag
igjenom Mannskaps-Lista, men det
fanst ikkje slikt Namn der. ”Du er
ikkje innskriven, Far. Me hev ingen
Peter Perkins her. Seg paa Flekken,
kven du er.”
”Kanskje,” sagde Israel aalvorsamt,
«at eg var nokot full, daa eg vart inn-
skriven, og so hev eg kanskje nemnt
Namnet paa ein annan i Staden fyr
mitt eiget, og ikkje tenkt nokot større
paa det.”
”Godt. Men kva Namn hev Ka-
meratarne paa deg, fraa di du kom
umbord?”
”Peter Perkins, Herre.”
Offiseren snudde seg til Matrosarne
og spurde, um dei kjende ein Kame-
rat, som- hadde det Namnet. Dei
svarad nei alle ihop.
”Det var eit kleint Paafund, Far,
eit kleint Paafund, Far. Kven er du?”
”Ein stakkars Mann, som vert for-
fylgd, Herre.”
”Kven forfylgjer deg?”
”Alle Folk, Herre. Alle Folk. ser
ut til aa vera imot meg; ingen vil
kjennast ved meg.”
”Seg meg,” spurde Offiseren, *hug-
sar du i Gaarmorgo? Du er vel
komen til ved eikor Sjølvforbrenning,
elder kannhenda Fienden hev sendt
deg hit i ei Bombe? Hugsar du nokot
fraa igaar. Daa du stend paa. at
desse her er Kameratarne dine, so seg
meg, kva dei heiter?”
”Aa, Herre, me er so fine Bussar,
so eg kallar dei aldri med rette Nam-
net deira, men berre med Klengjenamn,
og daa eg aldri brukar rette Namnet
paa dei, so hev eg reint gløymt det
av. Dei Klengjenamni, som eg hev
paa dei, er Towser, Bowser, Rowser,
Snowser og so frametter.”
”Det kann vera nok. Han er ga-
len, rispande galen, hav han bunt.
Nei stopp litet,” sagde Offiseren, som
liksom ikkje kunne riva seg laus fraa
detta Forhøyret, endaa der ingenting
kom ut av det, ”kva er Namnet mitt ?”
”Aa, Herre, ein av Kameratarne
mine kallad dykk no nyst fyr Løyt-
nant Williamson, og eg hev aldri høyrt
annat Namn paa dykk.”
”Kya heiter Kapteinen?”
”Daa me snakkad med Fienden i
Gaarkveld, høyrde eg han sagde gje-
nom Roparen sin, at han var Kaptein
Parker, og han kjenner vel sit eget
Navn, er det Von.”
”Der fangad eg deg, det er ikkje
rette Namnet hans.”
”Det kann han vel best døma um
sjølv det, tenkjer eg,” sagde Jsrael.
”Var det ikkje so reint umogelegt
aa tru slikt, skulde eg mest tru, at
denne Mannen paa einkvar Maaten er
komen yver til os fraa det fiendtlege
Skipet,” sagde Offiseren.
”Men um me trudde det — og det
er reint umogelegt aa tru det —”
sagde ein annan Offiser, ”kva skulde
so vera Grunnen til, at han kom yver
til Fienden av seg sjølv?”
”Eg veit ikkje, lat han svara sjølv.
Kvifyr bykste du yver fraa det fiendt-
lege Skipet til oss i Gaarkveld?”
”Eg byksa yver fraa det fiendtlige
Skipet, Herre! Min Plass er i Hovud-
kvarteret ved Kanon No. 3 paa fyrste
Dekket.”
”Han er galen, elder so er det eg
som er galen, elder so heile Verdi.
Før han burt!”
”Men kor skal eg føra han av”,
sagde Baasmannen, *det ser ikkje ut
fyr, at han eig heime nokon Stad.*
«Før han burt,* illskreik Offiseren,
som var rasande, fyr di han ikkje
kunne finna paa Raad.
segjer eg dykk.*
«No so kom daa, din Draug*, sagde
Baassmannen og tok han i Kragen og
førde han yver heile Skipet her og
kvar. og visste ikkje rett, kor han
skulde gjera av Fangen sin. Eit Kor-
ters Tid etter kom Kapteinen ut av
Kahytta si; han vart var, at dei i
Einingom førde Israel hit og dit og
spurde, kva det kom seg av, og lagde
til, at han beint fram hadde forbodet
ag refsa Mannskapet paa ein svivyr-
«Før han burt,
deleg Maate. Den vakthavande Offi-
$éren fortalde daa det, som hadde
hendt, og Kapteinen vart reint forbi-
nad og sagde strengt til Israel: *Du
Skjelm, prøv ikkje paa aa lura meg.
Kven er du, og kor er du komen fraa?*
«Min Herre, Namnet mitt er Peter
Perkins, og eg kjem fraa Bakken, for
dit førde Baassmannen meg, fyrr han
drog meg hit.
«Er du so djerv, at du vil fortelja
meg, at du hev voret Matros umbord
paa detta Skipet, fraa di det siglde
ut fraa Falmouth fyr 10 Maanar sidan?
«Min Herre, eg var so forhugad
paa aa tena under slik god Kaptein,
at eg var ein av dei fyrste, som tok
Tenest.* 3
Kapteinen vart mykje blidare og
spurde: "Kva fyr Hamner hev me
voret 124
Israel klo seg attum Øyrat. "Fyrst
Boston, min Herre.*
*Ja, det er sannt*, mullad ein Kadet.
«Og so?
«No, min Herre, eg sagde, at Bo-
ston var den fyrste Hamni, er det
ikkje so? og — — — =— — — Å
«Den andre Hamni er det, eg spyr
um.*
«Naa godt, New- York,* sagde Israel.
«Det er sannt det og,* mullad Ka-
detten.
”Naar skaut me fyrste Skotet?”
”Aa, daa me reiste fraa Falmouth
fyr 10 Maanar sidan.”
”Kva var det fyr eit Slag, me skaut
fyrste Kanon-Skotet i, det er det, eg
spyrr um, og kva het den Kaperen,
som me tok dengongen?”
”Ikkje rettare eg kann minnast, so
var eg sjuk nett daa. Ja,min Herre,
det var nettupp i den Tidi. Eg hadde
Hjerneslag, og so misste eg Minnet
fyr ei Tid.”
Kapteinen skynad, at det kunne
ikkje nytta aa halda paa med For-
høyret lenger og sleppte Israel, og
Israel var so god Sjømann og so tru
i Tenesta, at alle vart glade i han.
Offiseren i Store Mers vilde hava han
EF
TT TT TSG TT)
i si Tenest, og soleids fullførde den
heimlause Rømingen Ferdi si.
Ein Dag, som den vakthavande
Offiseren saag upp til Store Mers,
vart han var Israel, som stod i Mak
og studde seg til Barkholtet og saag
ned. ”Naa! Peter Perkins, det ser ut
som du høyrer til Store Mers.”
«Det er det, eg allstødt hev sagt
dykk, svarad Israel og smaalog, "men
de hugsar vel det, at i Fyrstningi
vilde de ikkje tru meg.*
Endeleg naadde Skipet Falmouth.
I same Stundi, det siglde inn i
Hamni, saag Israel, at ein stor Hop
flokkad seg saman paa Strandi, og
Vindaugo i Husi der umkring var
mette me Glaamarar. Eit Herskip
sette Mannskapet sitt i Land, og der
var det nokre Land-Offiserar med
umfram Sjø-Offiserarne. Hopen stellte
seg upp i tvo Rader, og no kom det
fram miliom Soldaterne, som var fullt
væpnad, ein Fange, som var reint uti-
fraa stor paa Vokstren; han var so
mykje høgre enn Vaktararne sine, som
Kuppelen paa St. Paul er høgre enn
Klokketaarni. Folkehopen sette i Glede-
rop: Til Slottet, til Slottet* let det
fraa alle Kantar, og heile Flokken
tok Vegen til Slottet Pendenn:s.
(Meir.)
Alle dei breide Bygderne,
som Novemberfolket sette si Lit til,
viser seg aa vera meir framkomne enn
Bakstrævet trudde. I Akershus vil
Folk vera frie no som fyrr, det saag
me paa Lillestrømsmøtet; paa Upp-
landi hev dei ikkje helder Hug paa
aa gjeva fraa seg sin grunnlovlege
Rett, — det saag me ved Augedals
Bru. Og endaa midt i slike gamle
tregjengne Byar som Kristianssand og
Throndhjem held dei no store liberale
Folkemøte. Men det merkjelegaste,
som hev hendt i den siste Tidi, er
Møtet i Tunsberg.
Jarlsbergs og Laurviks Amt er det
stivaste Novemberamtet i Landet. Og
Stroket ikring Tunsberg er det verste
Novemberbølet i Jarlsberg og Laur-
viks Amt. Og so fann dei liberale
paa, at dei vilde halda Møte midt
uppi dette Novemberbølet, og det Mø-
tet skulde endaa til vera eit fritt Sam-
talemøte, so kven som vilde kunde
vera med.
Daa skulde Ein vel tru, det maatte
gaa galet! Men nei. Ikkje eingong
der er Veto-Trui trygg. Ikkje ein-
gong der bryr Mengdi av Folket seg
um den nye Grunnloven av 4de Noyem
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
