Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
2 EGET DE
- eit Menneskje, um — —
Saligheits Sak, um dei so svint kaam
Fedraheimen.
————>=> >> o>>——————
Pris fyr Fjordungaaret Kr. 1.10
med Porto og alt.
Betaling fyreaat.
Fit blad aat det norske Folket.
Lysingar kostar 10 Øre Petitlins,
og daa etter Maaten fyr større Bokstavar.
No. 20.
Kr NR
6. Aarg.
ITERA
Guten fraa Gladheim.
Av John Lie.
X
De rettar seg.
Signe vart frisk atte, aa dei fekk
høyra alt de, som ha hendt millom
hennar aa Knut Vestvoll.
Dei tagde aa saag paa kvarandre,
ingen fann Ord, som tyktest laglege
ti aa maala slik Færd.
Seiste sa Hermod: Naa forstend
eg, kvi Knut heve narra meg, aa vilt
truga Signe ti taka Son hass.
Hmh! sa Bjønn, eg lova Knut, at
eg skulde kaama att eigaang, aa naa
tenkjer eg, de vil høve, at eg gjeng.
Knut va heime aa baud mæ sangr-
ande Mæle Bjønn sita ut i Nystoga.
Æ de sannt, alt de Signe Gladheim
heve fortaalt meg, Knut?
Kot heve ho sagt?
Aa, at ho æ ei rik Gjente, — aa
somt anna au.
De æ sannt.
Men kot nyttar de
Lat de vera, Knut, ti meir høveleg
Tid aa Stad. Du heve gjort stor Synd
paa denne stakkars Gjenta, aa paa
Hermod au.
Eg heve vore eit Guds Reidskap,
so Signe kunne kaama ti Arven aa
Retten sin.
Knuts Mæle va so ynkeleg, at ein
maatte syte mæ aa høyra de, aa heile
hass Anlit va som ei graatdrupande
Bots-Salme.
At du heve hjelpt ho ti Arven
sin, derfor ska du hava Takk aa Ære;
men du heve gjort noko meir.
Eg hev vore snille mot ho, graate
aa bede for ho -—
Ja, de sei ho au, men —
Eg heve gjort alt i beste Meining,
unde Bøn aa Paakalling — —
Ja, ja, de tvilar ingen um de; du
heve vore Reidskap, du; — Bjønn Io.
Aa eg heve sytt for hennes Sjæl,
aa hass au; — slike Husmans-Ungar
aa simple Folk kunne lettvint verta
høgferdige aa reint gløyma Gud aa si
ti stor Midel. Derfor vilde eg styre
mæ hennes Fe, aa han kunne daa
arbeide seg fram smaatt i senn; daa
æ de inki so faarleg — —
D’æ meir hell nok dette, Knut, eg
kjenner deg so paalag naa, aa eg spyrr
deg naa stutt aa gott: vi du fli fraa
deg Dukumenturne ti meg godviljugt?
Ak! Ak! — — aa nei; eg æ
hennes lovlege Formyndare.
Du æ visst so, ja, men naa træng”
ho ingen Formyndare lenger, ho gjif-
er seg.
t
DSGI IIIS
Nei! nei! Bjønn, du æ paa galen
Veg, — du ”forfører” Folk; — aa ja,
ja, desse nye Røystirne; — du æ inki
rett i Trui. — Åk! Aa so stemde han
i: ”Kos ser de ut i Verdsens Ørk”,
mæ syrgjelegt Mæle.
Takk for i Dag! sa Bjøun, han
saag her va inki meir aa gjera.
So laut dei bruke Loven, aa daa
gjore Knut inki minnste Krokar, men
la fram alt viljugt aa greidt, aa Rei-
kenskape hass synte, at han ha stellt
mæ all Signes Midel som ein klok aa
reideleg Mann.
Aa Hermod takka han hjarteleg
for de han ha gjort for Signe.
Knut saag ne, aa tagde.
Hermod skreiv ti Clarck, at alt
gjekk bra, men her va meir aa greida
upp i hell” han ha tenkt, so han laut
beda um Lov ti aa vera burte, daa
visst ti neste Sumaar.
Clarck svara: Tak deg den Tid du
treng; han va inki av dei, som bruka
mange Ord.
I Jole vart der drukke Bryllaup
baade stort aa gladeleg hjaa Bjønn
Uppigar. Gladheims-Folke aa heile
Grende vart bede, baade Gardmennar,
Husmennar aa Tenarar. Vestvoll-Folke
va au bedne, men der kaam ingen
derifraa.
Der vert Spil aa Dans paa Uppi-
gar; d’æ Synd aa kaama der, aa stydje
dei i si Ugudelegheit, — sa Knut, aa
stønde.
Gjillt Bryllaup va de, aa Folk va
inderleg glade i at Hermod ha vurte
so staut ein Kar, aa kaame seg so
gott fram.
De vade mi tenkte, de va de mi
sae, der va god To i den Guten, —
lydde de rundt i den glade Folke-
Mugen. Å
Hermod va so gla aa leikande som
ein Vaarmorgo. Han kvad ei Vise,
aa den lika Folk so svært gott.
— Eg gjekk ”ki so myki aa sukka
For den som eg hae kjær, -
Men arbeidde gjor eg aa stræva,
At eg kunne verta ho værd.
Men Sole um Vettren drygjer.
Eg fellte ”ki mange Taarir
For Gjenta mi unde Li,
Men di fleire Sveitte-Dropar
Der fall, fyrr ho vart mi.
Men Sole um Vettren drygjer.
Ein vinne so litt mæ Graaten;
Mæ Arbeide vinne ein fram.
Naa æ den Dagen kaamen,
Eg stend" paa min Stoge-Tram. .
Aa Sole um Vaaren seg skundar.
Aa by hennar inn i Stoga:
Signe deg! Kjæme du naa?
Her æ drust som i Eventyre
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
