Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
108
Fedrahsimen.
Dag for Dag mere og mere klart, at
den stevner nedad Skraaplanet — mod
Republiken og Revolutionen (Bravo!).
Altsaa — vil I sidde trygge og ro-
lige paa eders Gaarde, vil I være sikker
paa at beholde Fred og Frihed for eder
selv, for Hustru og Børn (Bravissimo!)
saa maa I arbeide alt, hvad I evner og
formaar, forat ikke det radikale Parti
skal herske eneraadig ved Valgene. Par-
tiets Blade begynder at føre et mere og
mere truende Sprog. De taler, som om
det radikale Parti er det samme som
det norske Folk. Dette bør ikke taales
længere. (Var det likt seg!)
Vis da, at det ikke er Tilfældet!
Slut eder sammen, og gaa saa med Man-
dighed og Mod, men samtidig Sindighed
og Ro til Arbeidet mod de radikales
tyranniske, terroriserende og samfunds-
farlige Virksomhed. (Huttetu!)
Arheid alt, hvad I evner og kan,
for at styrke og oplyse hverandre ind-
byrdes, støt de tvivlsomme og vaklende
og stræb efter at vinde stedse flere og
flere Meningsfæller! Forehold alle mo-
derate Venstremænd, som I kjender, at
de i Sandhed ikke mere end andre har
nogen Fordel af Uro og Forstyrrelse 1
Samfundet! Hvad skulde der ogsaa
kunne vindes derved? Kun Ulykke og
Skade paa alle Kanter vil blive Følgen
af et Arbeide for at nedbryde selve For-
fatningen og gjennemføre Bjørnsons og
Tilhængeres vilde og forfærdelige Ideer
om den absolute Folkesuverænitet (det
stend so). Kun ved at bøie sig for
Loven, enten den er behagelig eller ikke,
kan Samfundets Fred bevares. (Sannt,
Hr. Adjunkt, sannt.)
Handles der ikke nu, mens det endnu
er Tid, saa kan man bitterlig komme
til at angre det siden. Der er i Sand-
hed ingen Tid at tabe!” ==
— Me kann i det store og heile
underskriva Stykket,
krengt og vrengt, so Usanningi vert til
berre det vert
Sanning og dei rette Revolusjonistarne
fær Fant-Ordi.
Kunstmenn. Fyrst fortolkar dei det
absolute Veto fram av Grunnloven, som
ikkje hev eit Ord um det.
der ein svensk Jurist og segjer som
sannt er, at der finst ikkje nokot slikt
- Veto i
ikkje dei fortolkar denne svenske Ju-
So kjem
Grunnlover. Men meiner du
risten og, so at han lyt meina det mot-
sette av det, han hev sagt og sannat, —
lyt meina, at det absolute Veto er til
likevæl! — Det er reint makalaust.
Heretter er ingen tryg lenger for
Fortolkningskunsterne deira. Dei kjem
snart til aa tolka Vetoet ut av baade
Stokk og Stein, liksom Fingerkunstna-
ren finn att den Ringen, han hev misst,
inni eit Eog elder i Magen paa ein Fisk
elder ein Fugl.
Pædrelandet’. ”Revolusjonens Aand”
er i Vinstre, fortel Uppbyggelsesbladet,
fordi Vinstre heldt 3 store Folkemøte
paa 4de Juli.
-— Væl er det so, at den 4de Juli er
”Kong Oskar den førstes Fødselsdag.”
Og det kunde vera mnokso rimelegt,
meiner Uppbyggelsesbladet, um Vinstre
just no kom til aa minnast det, og hadde
sine Møter paa 4de Juli for aa minnast
Kongehuset.
”Men!” segjer Uppbyggelsesbladet,
”vi ved godt alle, at saa er det ikke.”
Tyertimot! Ikkje for aa minnast Konge-
huset, nei, for aa minnast Folkefridom
og Folkerett, hev Vinstre valt den 4de
Juli til Møtesdag.
Der hev me Revolusjonen!
— For væl er det so, at naar Kong
Oskar den lste i Naade tekktest aa
koma til Verdi paa ein 4de Juli, so
burde det ikkje hava hendt nokot annat
paa den Dagen; Verdi burde. minnast
berre Kong Oskar den lste daa. - Men
dessverre, ”vi ved godt alle, at saa er
det ikke.” Det hev hendt andre merkje-
lege Ting og paa 4de Juli. Mill. a.
var det paa ein 4de Juli (1776), at
Amerika gjorde seg fritt. Ein Revo-
lusjon! Eit Folk, som vaagar aa gjera
seg: fritt paa ein Dag, som er utsedd til
aa vera ein kongeleg Fødselsdag! Skulde
du høyra nokot so taktlaust, nokot so
usømelegt? Det var mest endaa verre
enn daa Storthinget negtad Krunprinsen
dei 50,000.
Og no er det ereidt, at Vinstre hev
tenkt, "ikkje paa Bernadottehuset, men
paa den amerikanske Fridomen, daa det
valde Dagen for sine 3 Møte.
”Vi ved det alle saa godt!” —
Og der hev me Revolusjonen.
— Ja, det er visst so ille som det
kann vera.
Men — dersom det no viste seg, at
dei, som hadde med aa velja Dag for
desse Møti, ikkje hev tenkt korkje paa
Oskar I elder paa den amerikanske Fri-
domen? :
Paatalslæra hev no fengje si religiøse
Vigsla.
kynnt, at alle i Botn og Grunn er vonde,
Stavanger Amtstidende hev for-
og at det berre er ”dei Faae”, dei, som
Kristendommen er ei ”Livslugt til Livet”
”ved Aandens Kraft”
gjera det gode.
sagt hava Maeti.
Ja! det bøyrest ikkjeille, Men, naar
ein tenkjer seg um —: er det til poli-
tisk Magt, Vaarherre hev kallat sine?
Og skulde det, naar alt kjem væl
ihop, hava seg so, at det Faatalet, som
Amtstidenden tenkjer paa, dei styrande,
dei megtige, Statsraadarne,
nerne, Prestarne, Grossistarne, — at dei
som kann
Og dei bør daa sjølv-
for,
Å mtmen-
just er det Faatalet, som Jesus tenkte
paa, daa han sagde, at det er dei Faac,
som finn Vegen til Livet?” —
Jesus sjølv fekk nok annat finna.
Det var ikkje Kong Herodes og hans
Menn, ikkje Farisæarflokken, ikkje dei
Skriftkloke, ikkje dei rike, som vart
Jesu Fylgjesveinar; han fann nok helst
sine Venner ned i ”Folket”, millom
Fiskarar og Arbeidsmenn, ja millom
Tollarar og Syadarar. Ja han sagde, at
det, som var ringt for Verdi, var stort
for Gud, og at Tollarar og Horur gjekk
fyre Farisæarflokken inn i Guds Rike.
Hadde nokot so styggt som Morgenbla-
det voret til i den Tidi, so hadde det
rett kunnet sulka seg i Insinuasjonar
mot denne folkelege Profeten, som lagde
seg So etter aa vera til Vens med Pø-
belen, og som syntest finna seg so godt
millom det laagaste Herk. Det hadde
voret nokot for Mpbl., det!
— Men kanskje Jesus ikkje hadde
brytt seg so mykje um Mgbl. som hans
prestelege ”Btterfylgjarar” gjerer no
um Dagen. —
Jesus heldt seg til ”Folket” og leet
Millom ”F’l-
ket” fann han sitt Faatal, og millom
”Folket” livde og arbeidde han. Tilslutt
leet han seg hylla som ”Konge” av
dei pene Borgarar snakka.
Folket, og ropa ”Hosianna” for av ein
Pøbel, der det visst fanst baade ”Skole-
gutter og Løsgjængere”, ja tilmed K vende.
Det hadde voret nokot for Christian
Gottlieb Friele, det! —
Men til Grossistarne sagde Jesus:
”Ve eder, I Rige! Thi det er lettere
for en Kamel at gaa gjennem et Naale-
øie, end det er for en Rig at indgaa i
Himmeriges Rige.”
Og til dei, som meinte, at dei sjølve
høyrde til det utvalde ”Faatalet”, som
aaleine kunde ”gjera det gode”, og som
derfor trudde, -at dei burde hava baade
Æra og Magt framfyr andre, — til
desse sagde Jesus av Nasaret:
”I Øiienskalke og Øgleunger, hvorledes
ville T undfiy Helvedes Ild?”
« — Men kva sagde so paa si Sida
Farisæarflokken
flokken sagde um Jesus det, som pene
um Jesus? Farisæar-
Borgarar og Amtstidender altid segjer,
naar den store Mannen stig fram millom
all deira jammerlege Smaadom —:
” Han forfører Folket”, sagde dei.
-— Han forfører Folket! Han riv
ned Autoriteten; han vender Folket
burt ifraa oss; han wuppviglar Folket
mot Hs. Maj. Keisaren; ban tek Barne-
trui fraa oss og vil gjera seg sjølv til
Gud; han vil umstøyta Forfatningi og
Moses og Profetarne og sjølve Tempelen
og Guds Hus; han vil avtaka den gamle
Moralen og gjera Ende paa Ofringarne
og Fasten og Gaavurne til Templet og
alt det, som Fedrarne hev paalagt oss;
og ein Guds-
spottar og ein falsk Profet; fær han
liva, øydelegg han Landet; ned med
han! burt med han! Korsfest, korsfest
han! ”Og de ypperste Præster og de
Skriftkloge og Folkets Ældste og det
ganske Raad holdt et Raad over Jesum,
at de kunde slaa ham ihjel.” —
Det var det styrande Faatalet.
— Amtstidende, Amtstidende,
hev da gjort av Bibelhistoria di?
han er ein Folkeforførar
kor
Jens Selboe og Karl Gulbranson samlad
sine Trufaste til Møte i Lillestrømmen
den lste Juli. So er sagt, at 150 å
200 Trufaste møtte.
Karl Gulbranson vilde fortelja sine Folk
det, at dei ikkje hadde Von um aa vinna
i Akershus-Valet denne Gongen helder.
— Åa nei, der er visst ikkje det,
Novemberlaget hev strævat hardt i
desse Par Aari.
Jens Selboe og
Dei hev havt Pengar,
dei hev havt umreisande Professorar,
og dei hev havt Emil Lie. Men det,
som er daudt, er daudt. No held dei
Møte for aa trøysta kvarandre og gjeva
kvarandre Mod til den Usigeren, som dei
veit dei gjeng til Motes, og for aa styr-
kja kvarandre i Trui til siste Stundi.
Det er fagert. Det minner um det
gamle ”ave, Cæsar! moriturt te salu-
tant. -Novemberlaget var fråa fyrst av
eit Lag for ”kastede Størrelser;” det
vil vera so heretter og.
Karl Gulbranson meinte, at me fekk
lata Svensken verja Landet vaart, um
Krig kom paa; for me hadde ikkje Raad
til aa halda ein skikkeleg Hær sjølve.
Helder ikkje hadde me Raad til aa
hava Jury.
Og me hadde ikkje Raad til aa gjera
Rett mot Husmennerne vaare helder.
— Kay Fant! Ikkje Raad til nokon
Ting! Er det ikkje best me ”stengjer
Butikken” strakst, Hr. Gulbranson?
v
Det er hellest merkjelegt, so ”jaa-
bækske” dei hev vortet, desse Novem-
berkaksarne, no fyre Vali!
Det var nok eit Mistak, naar me sagde,
at Thinget altid fyrr hev fengje Upp-
løysningstalen fyreaat. Det kann hava
hendt med andre Kongetalar til Thinget,
men knapt med Uppløysningstalen.
Handom med och morska mån*. Med
svært Mod og dundrande Ord drog Gre-
gersen ut til Strid ”—. mot ”Administra>
Strakst det galdt, kapitulerad
Gregersen og yvergav sitt Sverd — til
sjonen.”
Statsminister Selmer.
No bev han vortet Riddar av Sverd-
ordenen. :
Riddar. Aa ja; det kunde trengjast.
— Av Sverdordenen. Aaja; det kunde
og trengjast. – .
V. G. og Samfundet syng: ”Nu
hvil dig, Borger; det er fortjent!” Men
dei syng fortidleg. Mannen maa fyrst
verta Bataljonssjef. Han kann daa ikkje
nøgja seg berre med Æra! Men naar
han hev vortet Bataljonssjef, liksom
Livius Smitt vart Byfut i Brevik, so
kann han visseleg leggja seg tilaa kvila
tæke!
paa sine — hm! — paa sine ... da,
kva skal me kalla det?
”Laurbær” vil slett ikkje høva.
— Men Livius Smitt daa? Skal
ikkje han verta Riddar? —
folkemøte. Fire store Møte vart
haldne den 4de Juli: paa Stiklestad,
der det var 4—5000 med, Bjørnson heldt
ein veldig Tale um ”Selvstændighedens
Æresfølelse”, av dei andre som tala var
Å. Qvam, L. Bentsen ofl.; — paa Lille-
strøm, der Sverdrup og Berner tala; —
i Vaale, der Å. Jakobsen og 0. Storm
var dei fremste Talararne; og i Maals-
elven. - Sverdrups Tale er aa faa kaupt
i Dagbladets Eksp. for 10 Ø. I næste
No. skal me prenta av det Stykket av
Talen, som handlar um Vinstrepro-
grammet.
Skyttarsaki. I Amtstinget i Nordtrøn-
delagen vart det med 22 mot 5 R. ved-
tekje; at Amitskassa skulde leggja ut
1000 Kr. til Folkevæpnings-Samlage,
til det fekk utbetalt dei Pengarne, som
Tinget hev bevilga, men Styre ikkje
vilut med. Men Amtmannen sagde som
Kongen nei. 80 stelte dei 22 seg som.
Kausjonistar for dei 1000 Kr., som vert
laante einkvar Staden.
Baane er Oberst L. M. B. Broch og
Prest Fr. Ingier.
I Egypten ser det ut til det vert
Ufred til Slut. Arabi Bey buar seg,
det same gjer England, og Frankrike og.
perser:
Lysingar.
Qvams Skole.
(Smaaskole, Middelskole, kortvarigt
Kursus for ældre paa Latin- og En-
gelsklinje, 2aarigt Latiu- og Realgym-
nasium). Indmeldelser modtages Kl.
12—2, Universitetsgaden No. 6.
P. Qvam.
Ein Fritenkjar.
Forteljing
av
Arne Garborg.
(101/, Ark; Pris 2 Kr., pr. Post Kr. 2.20.)
Kristiania.
Nikolai Olsens Boktrykkeri.
|
8de Juli 1882. |
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
