Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Christopher Bruun, 1839-1920
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ber eller været i mit sind.–Jeg sagde, at jeg
hadde seet gutter på Sel, fillete og forsultne, som
ikke sjælden måtte nøie sig med poteter for en
skilling dagen til mad og som enda var vakre
som nogen tiggergut hos Murillo. Det var om
folkets uslidelige livskraft til at bære fattigdom og
nød, jeg talte; det var ikke om min evne til at
gjøre børn til engler. — Det var jo også voksne
jeg hadde med at gjøre, og ikke børn. Og så
kjær jeg fik mange av gutterne — jeg kan
forsikre at jeg aldrig har syntes om nogen av dem
at han var en engel.»
Nei, Bruun var so visst ikkje freista til å kalla
bøndene — korkje store eller små — for englar,
ikkje i 1870 og ikkje seinare heller. Dertil hadde
han for gløgt eit auga for lyte og for sterk trong
til kritikk.
Men han hadde ei urikkeleg tru på at folket
hadde to i seg til å bli bra, og at det kunde verta
eit fyregangsfolk millom dei beste. Difor vilde
han halda fram med det yrket han hadde valt
seg.
I Sel var det avstengt og tungvint. Han vilde
lenger sudetter, og f lutte til Gausdal i 1871.
Her vilde det vera lettare å få elevar ogso
utanfor Gudbrandsdalen. «Gausdal var ei bygd
som låg lugomt til — ei gamal velstandsbygd,
breid og mett og god, den fagraste i dalen — ein
snild og godsleg, men sjølvbyrg bondeadel med
mykjen god og mykjen låk arv.» (A. Austlid.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
