Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Christopher Bruun, 1839-1920
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Bruun hadde for lett for å sjå det som rangt
var, og var for full av kritikk til å koma med
slike lyriske ting. — Men ei fast tru på folket og
framtida hadde han. «Vort land er fattigt, og vi
kan vel efter al rimelighed tilføie at det «skal
så bli» i ligning med andre land. Men dette er
slet ikke til hinder for at det kan fostre et rigt
åndsliv, når bare folket vil indrette sine
fornø-denheder efter sit lands natur. Tvert i mod. —
Dette fattige Svadberg-landet som strekker sig op
i mod polens sne og som ombruses av Nordhavets
velde, det er netop lugom vugge for det kraftens
folk som er udseet til at løfte åndens banner høit
i en materialistisk og blødagtig tid.»
Bruun hadde stått tvilande til so mykje, men
hadde no fått ei fast tru på dølafolke. «Om 20
år skal Gudbrandsdalen være den fremste dal i
landet,» sa han. Det var ikkje det økonomiske
han tenkte på, men det nyvekte åndslivet som
frå Gausdal skulde gå ut over dalen og heile
landet.
Ut i frå dette synet og i tru på arbeidet sitt
heldt han fram med skulen. Ungdomen såg upp
til honom. Han hadde ei evne som få til å setja
kveik i «jelelivet, til å skapa noko der inne,
so-leis at det vart av verde for livet.
Det kunde og liggja ein fåre i den sterke
makta han hadde. — Det er noko i det Janson skriv:
«Bruuns overlegne ånd øvet et, jeg hadde nær
sagt eneveldig press både på lærere og elever.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
