Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Viggo Ullmann, 1848-1910
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
sammenhæng og Kristus i deres midtpunkt», som
til den faste overtyding at det gode skal vinna
over det vonde, livet sigra over dauden. Millom
desse maktene er det stendig strid, og her skal
vi «kjempe med de bedste».
For Ullmann var livet ein strid; han måtte
«mure med sværd ved lænd», og bruka sverdet
meir enn murskeia.
Han var velfør til strid og likte striden og på
ein måte. «Fortræffeligt at leve i kamp, når man
har neb,» sa Wergeland. Det same kunde
Ullmann segja. Mange meinte han helst vilde leva
i strid. Men dei som kjende honom best, visste
at det var det positive byggjingsarbeidet han
ynskte, og at det var der han med dei herlege
gåvene sine kunde gjeva det beste.
Han vart ingen gamal mann; han sleit seg ut
i striden. Dei par siste åra han livde, var han
sjukleg og lite arbeidsfør. Men det arbeidet han
gjorde frå han i 1873 tok til med livsuppgåva si
og til han låg der, sprengd, utsliten og lidande,
var so stort, at det vilde vore meir enn nok for
mange menn med vanleg givnad og helse. I desse
35 åra hadde han ingen ferie.
Ein meir trugen og offerviljug åndsarbeidar
har Noreg aldri havt.
Millom dei som vart vekte av Chr. Bruuns
sterke tale til studentane, var Ullmann den mest
gåverike. Han ofra mest og har sett dei
djupaste merke etter seg.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
