Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
94
— De kunde da gå op og se på tømret, sa
han, og røsten var rungende som før.
Og da de stod oppe mellem tømmerhaugen
og bordstablene sa han lat Ane hadde talt til
ham om det igår, og han hadde tenkt over det.
Han hadde bygget hus før, og han trodde han
var kar til å bygge et til. Og blev det ikke så
stort som «slottet» ute på Toppen, så skulde
det da bli like gjevt, og gjevere enn krambua ute
på Øia. Det kunde han lite på, sa han.
— Bære det ikke blev for dyrt, sa Johan full
av glede og stolthet og gru for dette, som hør*
tes så altfor overveldende ut. Han hadde bare
tenkt sig en stue, omtrent som den vestgøten
hadde kjøpt.
— Ikkje bry de om de, sa Hans, og slo mek*
tig og avgj ørende ut med armene.
— Du e grepa kar te å rekne. Dæ forstod e
sist du var her. E kan kje rekne meir hell eit
ban, å e bry me kje mykje me dæ heller.
— Varer kan du få så mykje du vil, fra
Ber’n. Og e ska garanter for de, om det trengs.
Han stod litt og så utover dalen. Og sa så,
og nikket bekreftende, at han skulde sørge for
at hele grenden kom ned og handlet hos Johan.
— Og ikke bare den grenden, men mest hele
bygden, sa han og svang de lange armene, som
drev han en saubøling nedover dalen.
Det led til kvelds før de blev ferdig med å
tale om huset, om rummene, om krambuen og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
