Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
113
— Er dæ ikkje dæ han Rosvold Hans ha sagt,
at make til hodet ditt, dæ finnes ikkje i heile
bygda, ropte hun og slo broren på akselen, så
han seg i hop og blev sittende og hikste efter
været og fikk et gjeip om munnen som hos en
unge som er på gråten.
Elen Anna for sammen, og over ansiktet hen*
nes gled i et kort glimt det samme gjeip som
hos broren.
Så blev hun sittende og se med store øine på
bror og søster.
Litt efter smilte hun stille hen for sig, og blev
så glad over å få søsteren dit ned. Så kunde
broren da ikke gjete henne og nekte henne å
gå ut, når hun hadde søsteren å gå til, tenkte
hun, og øinene hennes tindret, og hun satt og
blusset av glede.
— Sjå på ho! Sjå på ho! ropte Ane og slo
hendene i hop:
— Gud bære oss, så vakker søster vi har.
Ho er som ei blome!
Elen Anna blev enda rødere, og visste ikke
hvor hun skulde gjøre av sig.
— Du ska kje gjær narr a me, sa hun.
— Gjær narr! ropte Ane, og stemmen sang
av undring:
— Er du tåpen, taus! Ha du kje" sett de i
speil?
— Jau dæ har e! sa Elen Anna.
Og plutselig la hun sig fremover, med armene
8 — Flo og Fjære.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
