Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
142
ret og bestemte om veileggingen op gjennem
skogen, sa Brynjulv.
— Dæ va han som gav ordre til å hugge og
fløte ned bjørken og, sa Saltnes, og var så alvor*
hg som en bisp i minen, men med et glimt av
ringeakt og morskap i øiekrokene.
Der seg som hornhinder over øinene på gamle
Storm. Men det infernalske, hånlige flir blev
ved å være om de tynne lebene..
— Ja, han har meget å styre med og stå i,
den kam: Jaktslott og veibygning, og fine
hester og hunder, og vogner som det laver og
lyser av. Gud vet hvordan de skulde greie sig,
de fine herrene hans, om de ikke hadde ham,
sa han.
Da han tidde, seg han igjen sammen, og satt
og småknegget hen for sig.
Litt efter reiste han sig og skjøv stolen til*
bake.
Og Saltnes undret på, om han skulde til å
holde tale.
Men han stod bare en stund og prøvet om
benene bar ham.
Så skjenket han sig en ny dram. Og da han
hadde drukket den, nikket han til de to og gikk.
Det var knapt å se på ham at han ravet. Med
korte, prøvende skritt, som gikk han i mørke,
skred han ut av kammeret og ut gjennem bua.
De to satt enda en stund. Men det blev ikke
til nogen videre prat mellem dem.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
