Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
200
Det er ikke en dram å få hos dig nu mere, sier
folk.
— Vårherre har nok hatt sin mening med
å legge denne sorg og prøvelse på dig.
— Og ta det ikke tyngre enn det er, sa hun:
— Det blir godt igjen alt sammen.
Og hun la begge sine knoklete hender om
hånden på Ane, og klappet den:
— Kom til mig, barn, når du synes du har
det tungt og treng nogen å tale med.
Ane gikk en lang stund og tidde. Og hun
mørknet mer og mer i synet. Med ett stanset
hun, og stod og så prestfrua rett i øinene:
— Vårherre! sa hun:
— Er dæ han som ha rådd med dette her,
og visst ’n ikkje anna råd — så —
Og hun slo med den ledige, knyttede neve ut
i luften:
— Jeg mener, jeg mener — du går i rette med
Gud! stottet den gamle, og dirret av gru i mælet.
Ane hørte ikke på henne.
— Estimer di me meir no, e ikkje drekk?
Og må kje Jens på tukthuset, enten e bær me
åt så heller så? Eha prøva åfå tala med kon*
suln, og med skrivern. Trur I di vil hør på
me? Di estimer me kje nokkon a di. Eer luft
og lort for di. Di gjir me kje handa, om e kjem
med mi. Dæ ser ut, som om di trur e er pest*
fengt, sa hun.
Hun sa, og var ru av harm i røsten:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
