Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
- Sverige.
259
og materialisme, som var skræmeleg, og han sa til Sohlman,
at skulde den svenske nation vakne, so maatte anten landet
kome inn i ein stor national f aa re, t.d. krig eller ogso maatte der
paa folke oply sningsvegen gjerast eit krafttak. Samtala med
Flor gjorde eit sterkt inntrykk paa Solilman. Han visste,
at Kristian Flor var ein mann. som hadde rett l_.il aa tale
med om desse ting. Han hadde ei dyr røynsle fra Danmark
og tilstanden i Sønderjylland.
Sohlman prøvde vei aa overtyde baade reisekammeraten
sin og seg sjølv om, at det ikkje stod so gale til i Sverige,
som det ofte kunde sjaa ut til, men ban kunde likevel ikkje
gløyme dei ord Flor hadde sagt,
Naar ein stor og god tanke tek til aa forfylgje ein
mann og det daa er ein mann, som det er noko ved, so
vert det ikkje fred eller ro, før han gjev seg inn under
tankens magt, so han vert
ein lydig tenar. — Soleis
gjekk det med Sohlmann og.
Denne tanken om Sveriges
framtid og Sveriges ungdom
gav honom ikkje ro. Den
kom fram paa den lange jarn
-ban er ei sa. og midt i sjauen
og staaket i den store
verdensbyen, og daa han kom
heim att og fekk meir ro.
vart det sjølvsagt endda a
verre. Det er fortalt, at han
ofte kunde liggje om natta
og tenkje paa dette, so han
ikkje fekk sove. — Han tenkte
paa den lukka det vilde verte
for Sverige om ein fekk
folkehøgskular utover heile landet. Desse skular maatte skipast
av private menn, varme fedrelandsvener, som saag pa a dette
A. Sohlman.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
