Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Soldat — Huslærar
73
»For sattann, hvordan er det De staar!»
»Aa, herr. lytnant, eg stod og tenkte,» svara Kold.
»Tænkte — hvad? En soldat skal f. g. m. ikke tænke!
Han skat lystre/»
Kold rette seg — smilte — og tenkte lite-grand til.
Ein morgon kom han nokre sekundar for seint.
Ha-taljonen var so vidt uppstelt. Major Wagner reid att og
fram.
Der kjem han beint paa Kold, med sabel i hand:
»Hvor kommer De fra?»
»Fraa Sanderum, herr. major.»
»Har De nogen undskyldning?»
»Nei, herr major,» svara Kold fast, og ser han i augo.
Majoren stirer ei stund forbina paa denne vesle moduge
soldaten; so segjer han stilt:
»Gaa paa Deres plads.»
Hadde Kold freista med orsaking, so hadde han kome i
arrest straks.
Men kunde ikkje Kold vera soldat i alle endar, so kunde
han noko anna godt, til gagn for folk og land. Han kokte
god mat aat herfolket og fortalde deim sogor naar dei var
trøytte og kjeide. Det fylgde liv med Kold — friskt som
salt. Han var aldri trøytt eller kjeid.
Dei fekk vyrdnad for han, baade offiserar og soldatar.
Hardfør var han, meir enn nokon; han kunde liggja med smil
um munn paa nakne skipsdekket natti til endes, naar so skulde
vera; og like so lett kunde han svelta ein dag, gjerne tvo,
naar det vanta deim mat.
Men krigsmann til fylles vart han ikkje, det skyna han
meir og meir. Og no var han ikkje viss paa at han gjorde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
