Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
HARALDSET’N
79
og bles på ei pipe, og remja som ein
gjeite-kjilling. Dæ skulde løkke bjødn, meinte’n.
«Imot kvelde la me bukken på markji,
å sette us so burtunde ei grøn te å vente
på at bjødn skulde koma. Å der sat me te
dæ vart stommende mørt.
«Stundo fant’n på at’n skulde stå på
post, å e skulde gå langt burt i skogen å
jaga bjødn te’n. Ja e gikk å slo i
grøn-leggjidn mæ ein kjepp, og roffte «bø—bø»
som ein ukse. Men når e so bora på før
høgt, so vart’n ill å skreik:
«Du er rent gal du Ole; du må ikke
skremme pjørn for meget.»
«Når me gango, so skulde han finne vegen
attende te stølen ette eit kompas ’n hadde.
Å koss me hadde gøngji om dagen, so skulde’n
alti’ ha stølen i den retningen som nåle
hadde peika om firimeddagen, då me gango
ut. Men du kann vet a koss dæ peika. Å
når me so hadde gøngji og vildra ette dissa
kompase hass, å dæ vart mørt, so vart e
lei, e. E fant ein ukse uppi li’n, å den jaga
e firi us, å kom beint fram te stølen. Dæ
va beste kompasæ, dæ.
«Kor kveld so sa’n: «Imorgen må vi
tidlig op for at finne pjørn, Ole.»
«Ja om mørgon kornmo me up so ve
ni-ti-ti’e, å før me fekk rigga us te, hadde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
