Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
2 Av laak Ætt.
"tru so trygt paa henne som han gjerna vilde.
Han tottest merka rett som det var, at Alv-
hild saag likso blidt til andre som til honom,
og daa vart ban mistruen og leid. Ho hev alt-
for godt Hjarta, tenkte Bjørn Jonsson.
Hellest var det ikkje mange, som vaagad
aa bjoda seg fram. Ingen kunde segja for visst,
kven det var, ho bar i Hugen, og ingen vilde
gjerna hava nei. Det med Bjørn Haugstad
trudde dei fleste ikkje nokot paa. Daa skulde
Knut Aasen hava betre Voner. Han var Son
av Ordføraren i Bygdi, hadde ein stor Gard i
Vente og var sjølv ein vakker Gut. Men han
vaagad seg ikkje til, han helder. Gutarne hadde
fenget liksom ein Støkk i seg fraa den Tidi,
daa Olav Storedal fridde. Han var or Granne-
bygdi, rik Kar, ung og staut, stormannsleg i
all si Ferd; han kom ofta til Dale; Alvhild
saag ut til aa lika han godt. Men daa han
fridde, vart det beint nei. Halvard, Far hennar,
saag paa henne og undrast. »Du lyt væl ein-
kvar hava, du og<, sagde han, »og det kann
vera paa Voni, um det byd seg mange gildare«.
»Aa, skal eg hava nokon, so kjem han vælk,
meinte Alvhild. Men etter den Tidi heldt Gut-
arne seg meir paa Fraastand. Dei meinte det
var best aa venta og sjaa. Ingen kunde vita,
kor Haren gjekk; Alvhild var no og so ung
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
