Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
16 Av laak Ætt.
han, som kunde taka Sans og Vit fraa han, um
det braut laust. Men han tøymdeseg. IGjente-
flokken saag han dei tvo, som han hadde likat
so godt paa Kyrkjevegen i Dag. Kanhenda
var dei bljuge, tenkte han, steig fram til den
eine — den store — og baud ein Dans. »Nei
hellest Takkc, svarad ho; det var som ein gjøys-
ande Straum av Skam nedyver Nakke og Rygg.
Han gjekk til den andre, ho den grannvaksne
med det sorgblide Smilet; ho bleiknad og drog
seg ifraa. »Aldrix, sagde ho. Leiv beit ihop
Tennerne, treiv etter den, som stod nærast; ho
reiv seg ifraa so hardt, at Kjole-Ermi rivnad.
No var det som Leiv ikkje samlad meir; det
gjekk Skodd for Augo, det susad i Hausen; han
treiv i Flokken etter ei til — jau, ho kom.
Spilemannen strauk. upp, Leiv dansad fram som
ein ør Mann; Stova skalv under Foten hans,
han gjorde Kast mot Bjelken, so Kvinfolki skreik;
det var som han kunde snu seg rundt um seg
sjølv 1 Lufti; slik Dans hadde ingen set. Men
daa han hadde dansat ut, saag han, at Gjenta,
han dansad med, var Alvhild fraa Dale.
I den Stundi var Alvhild so fager, at Leiv
aldri i sine Livedagar hadde drøymt um nokot
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
