Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
32 Av laak Ætt.
Smaabrev dei imillom, og gamle Aasbjørn stelte
det so fint, at ingen tok Mistanke.
Alvhild var 1 eit underlegt Tilstand. Ho
fekk aldri sine Tankar fraa Leiv; denne Elsken
batt henne som ein Troldom. Men sometider
var ho meir tyngd og sorgfull enn glad, og
det lette Lynde hennar var reint som sloknat. Ho
kom litet saman med hin Ungdomen, og um
ho kom, so var ho ikkje paa lang Leid slik
som fyrr. Folk undrast paa dette; men den
rette Grunnen var det ingen som kom paa.
Dei visste, at Alvhild var for zod Manns Dotter
til aa tenkja paa ein som Leiv. —
Eit nokot Bil etter at Leiv var utreist, fekk
Alvhild Brev fraa Bjørn Haugstad. Han hadde
lagt Merke til, kor forandrad ho var, og han
vilde vita, kor dette hadde seg. Han meinte
paa det, at ho hadde ikkje altid voret so fra-
mande, og ho skulde vita det, at han hadde
trutt paa henne, og at ho gjorde ei stor Synd,
um ho sveik han. Ho las Brevet og svarad:
»Eg er eldre no enn den Gongen og hev
umtenkt meg. Det gjer meg vondt, at du hev
gjort deg Tankar, som det ikkje vert nokot av;
men det finst fleire Gjentur enn eg. Ver ikkje
leid paa meg, men gløym meg. Alvhild.
Knut Aasen drygde, han. Men kunde han
finna Høve til aa segja henne eit godt Ord, so
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
