Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Av laak Ætt. SÅ
lett og fri; Hugen var mindre heit. Ho kunde
sometider undrast paa, at ho, som var beste
Gjenta i Bygdi, slik skulde gjeva seg burt til
ein ættlaus Gut. Det var ei Lukka, at ingen
visste um det. Med den andre Ungdomen heldt
ho snart fast Lag og var lettlivad som fyrr.
Det var mest Knut Aasen, som gjorde dette.
Knut var ein kvik, livmykjen Gut, lentug i Ord,
ven av Aasyn; ikkje stor og sterk som Leiv,
men snaal og lidug, ferm og frisk, ein stor Dan-
sar og makalaust morosam ialtslagsLag. Alv-
hild hadde likat han rett godt fyrr ei Tid;
no totte ho det var ei Kvild og ein Lette aa
vera saman med han. Han kunde altid so lindt
løysa henne fraa alle tunge Tankar. Det leid
og det leid, og ho fekk alt mindre imot, at han
hadde si Gonga paa Dale.
Ho tok til aa skjemmast av sitt Ko:
med ein so lite vyrd Mann som Svarte-Aasbjørn
Hegglid. Difor heldt ho seg ifraa han. Naar
Leiv sende Brev, kunde Lars bera det fram.
For ingen Ting i Verdi maatte Folk leggja
Merke til, at ho kjende Aasbjørn. Ettersom
det leid utpaa Aaret, undrast ho paa, at det
inkje Brev kom. Men Aasbjørn vilde ho ikkje
spyrja, og Lars visste so litet.
Bjørn Haugstad hadde i Sinne faret stad og
gift seg med ei onnor, daa han saag, han ikkje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
