Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Av laak Ætt. 41
aa dragast med fyrr, han. Likevæl prøvde Aas-
bjørn ofta aa faa tala med Alvhild aaleine; men
no heldt ho seg endaa meir ifraa han enn fyrr.
Vinteren gjekk. Alvhild fekk inkje Brev fraa
Leiv, og ho prøvde aa faa seg til aa tru, at han
hadde gløymt henne. Knut var paa Dale so
ender og Gong, slog seg sometider overlag glad,
men var andre Tider tagall og liksom sorgfull.
Han held av meg, tenkte Alvhild. Dei gamle
talde ofta for henne, og ho var ikkje so vand
aa lokka. Men naar det skulde vera Aalvor,
so fælte ho seg av.
Um Vaaren gjorde dei eit litet Lag paa
Dale, skulde «prøva Vaarbrygget«. Knut var
med. Alvhild hadde aldri set han so snaal
og fager. Det var han, som sette Liv i heile
Laget. Alle var gladei Knut. Gjenturne ovunde
Alvhild, som kunde faa ein slik. Utpaa Kvelden,
daa Drykken tok paa Folk, fekk Mori Alv-
hild med seg ut i eit Kammers. Der var
Knut og gamle Halvard, og det vart snart Drøs
av. Men rett som det var, maatte dei gamle
ut i Kjøken og sjaa til Mat og Drikka. Daa
bad Knut henne segja si Meining. Han kunde
ikkje gaa i denne Uvissa, sagde han. Det galdt
meir for han, enn ho trudde; gjekk det skakk-
styrt med dette, so tok nok ikkje han det so
rolegt som Bjørn Haugstad. Han var so aal-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
