Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
42 Av faak Ætt.
vorleg og sorgfull, ho hadde ikkje tenkt, at
denne glade Guten kunde vera slik. Ho hadde
vondt av han; ho kjende, ho heldt av han.
Og eingong maatte det, gjerast av. Leiv —?
Leiv hev gløymt meg, trøstad ho seg. Og
Far og Mor vil det . . . Ho glytte bljugt
upp aa han. Han slog Armen kring henne,
liksom sanselaus av glade Voner: »er du no
mi, so skal du aldri i dine Livedagar trega det!<
— Leiv hev gløymt meg, tenkte Alvhild; Far
og Mor vil det . . . >Det er kanskje so lagate,
kviskrad ho, vart gloande heit, og so kald att.
Han lo av Gleda, drog henne til seg og gav
henne fraa seg, gjorde eit Hallingkast og ropad:
»hei! no veit eg, korleis det er aa vera glad au |<
— Alvhild var sjølv so lite glad no, daa det var
avgjort, at ho prøvde aa kveikja seg ved hans Gleda.
I det same kom dei tvo gamle. Han tok
dei eit i kvar Haand og smilte og lo: »vil de
no hava meg til Son, so hev de meg her!«
»Det vil me visst«, sagde Mori med Smil og
vaate Augo; »det vil me visst«, sagde Faren
blidt og aalvorlegt. Mori drog Alvhild inn i
Armarne sine: »no hev du gjort oss alle gladee.
»Jax, lagde Faren til, »du hev altid voret eit
godt Barn:. Han saag kjærlegt paa henne.
Alvhild kom i sterk Graat.
Same Kvelden vart det avgjort, at Brud-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
