Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Av laak ÆR. 45
voret so glad i desse Pengarne, som stod der
i Banken og »gjorde seg« og liksom vaks. Det
var som ei Styrkjing i aa vita, at kvar Skil-
lingen, han eingong hadde tent, sidan liksom
hjelpte han i Strævet. Det gav Mod; der var
Mun i aa stræva paa den Maaten; han bygde
alle sine glade Draumar upp um dette. Kvar
Dag som gjekk, og kvar Dollar, han sette i
Banken, var eit Steg fram. Og di fleire Dol-
larar, som vart innsette, di meir »vaks< dei, og
di meir vaks Leivs Mod og Voner. Han tok
til aa tru paa Lukka si, vart glad og trygg, ja
byrg. Det var stolt dette aa smida si eigi
Framtid sjølv. So rauk heile Stasen. Han
gjekk sjuk i lange Tider, vart arg og saar, misste
sin Arbeidshug og Trui til Lukka. Vonde
Tankar gnog og elte han, so han snaudt fekk
sova. Kva kunde det hjelpa aa stræva? Naar
Lukka var imot, so var ho imot. Um han paa
nytt vilde slita seg ihop litegrand, so fanst
det altid ein Tjuv, som kunde stela det. Han
tottest forstaa, at det var smaatt med Ætrleg-
domen i Amerika. Det var Tjuvar og Snytarar
det meste. Alle tenkte paa seg sjølv og ingen
paa andre. Aa vera ærleg her var som aa vera
eit Lam i eit Vargebøle. Ein var ikkje trygg
for nokon Ting. Og so Alvhild, — Alvhild
og alle hans fagre Voner. Naar den Tanken
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
