Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Av laak Ætt.
Ut
Ko
min Part. Men for di Skuld gjorde det meg
so vondt, at ingen utan Vaarherre veit det.
Some segjer, at Alvhild er lite glad. Der-
som du saag deg Raad med aa koma, so er
det ingen som veit nokon Ting. Best skulde
eg lika aa høyra, at du var like sæl um ei
Gjenta, som det ikkje er meir Sæt paa. Men
Ungdomen er no som han er, den, og Elsken
med. Di meir vondt ein maa lida av Vennen
sin, di hardare elskar ein. Tak det ikkje for
tungt; eg veit du er sterk Kar. Enno kann
det beinka seg, so lengje dei ikkje hev voret i
Kyrkjac. —-
Han las Brevet. Ein Gong, tvo Gonger,
fleire Gonger. Han las det, til dess han ikkje
lenger fekk Meining i det. Heile Dagen sidan
sagde dei han gjekk med stirande Augo og
svallad med seg sjølv, svarad ikkje, naar det
spurde, og foor aat 1 alle Ting som ein galen
Mann. Men Dagen etter var han roleg og
kald. Augo var harde, han var bleik som Lik,
og Uppsyni var stygg, liksom han bar paa ein
fæl Tanke; men roleg var han. Han hadde
sagt til seg sjølv: Alvhild vil eg eiga med det
gode «elder vonde; fær eg ikkje Guds Hjelp,
so hjelper eg meg sjølv . ...
I otte Dagar arbeidde han som vanleg:
Daa reiste Husbonden paa Langferd og gav
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
