Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
62 Av laak Ætt.
Lufti. Leiv hadde best Hug til aa snu. Men
der sat ein ... kven tru det var. Han var
fullare enn alle, skreik meir enn alle, slog i
Bordet og storbannad ... Det var Bjørn! —
Bjørn Haugstad.
Leiv bad um Øl og sette seg. Han var
bleik. No fær eg høyra . . . tenkte han.
Bjørn sat just og kjytte av den blaae He-
sten sin. Det var Fanden til Gamp; han vilde
vaaga’n for heile Sokni. Aldri hadde han set
so spræk ein Øyk. Det var Furdur, som han
kunde leggja ut, naar det galdt paa. Og so
klok som han var. Berre han saag Skuggen
av Svipa, so skvatt han i Veg. Var det nokon,
som vilde byta? |
Det kom ein ny Mann inn. Han var gruv.
og tung, myrkleitt og ugodsleg, hadde eit breidt
Andlit med ein ful Flir um Munnen; ein halv-
graa Haarlugg hekk nedum det eine Øyra. »God-
kveld, Bjørn«, sagde han og lagde ein diger
Neve paa Bjørns Aksl. - »Godkveld, Hans!
ropad Bjørn. Leiv kvakk, stirde paa Karen og
kjende han att. »Er du enno til, du Skarvens,
tenkte han, »som stal fraa meg mitt Mod og
min glade Barndom!« —
»Sit du her, Bjørn*« spurde Hans. »>Eg
meinte du heldt deg andrestader i Kveld?*« —
»Tvil« sputtad Bjørn, og drakk. So song han:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
