Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
66 Av laak Ætt.
For i Døri stod Leiv, høg og bleik, med
dei store Augo stirande paa henne, kalde og
daude liksom tvo Maanar; Haaret var vaadt og
laag i Tufs og Floker nedyver Panna, Munnen —
stod halvopen med kvite Tenner, Kufta var vaat,
heile Mannen vaat; naar han gjekk, var det
liksom han vassad i Vatn til Knes. Ho strekte
Armarne fram og vilde inn til han. »Leiv!«
skreik ho med strøypt Mæle. »Leiv!< jamrad
ho, so det greet og kvein gjenom heile Huset;
i det same seig ho 1 Uvit og vart bori ut. Alle
vart rædde, dei fulle vart fastande, Kvinfolki
skreik; same Kvelden foor dei fraa Brudlaupet
alle, so nær som dei næraste Skyldfolk.
Alvhild fekk ein hard Sjukdom etter dette.
Daa ho kom upp att, var ho som eit annat
Menneske, so stillfarande, tagall og full av Sorg.
Knut stellte for henne det beste han kunde, og
ho var venleg og god mot han igjen. Men
med Gleda var det skralt 1 Huset.
Etter som Ordet gjekk, hende det ofta, at
ho saag Leiv. Men ho var ikkje lenger so
rædd. Ho talad med han mest som med ein
annan Mann. Knut laut stundom høyra paa
dette. Daagreet han. Detnyttad aldri aa tala
til henne i slike Stunder; ho høyrde ikkje.
Han prøvde med Salmevers og Bøner; men det
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
