Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Stordaad. VÆR
seg; matlaus var ho sjeldan, so lengje ho var
frisk, og Klæde hadde ho baade til seg sjølv og
Johanne, so vidt at det kunde koma paa Gata.
Hans var det ikkje so faarlegt med, daa han
for det meste kunde liggja heime, naar det var
for kaldt i Veret.
Men i dei siste tvo Dagarne hadde Tusse-
Katrine voret so daarleg, at ho ikkje kunde
koma ut, og so vart det ikkje onnor Raad, enn
at i Dag fekk Johannemor draga paa Byen as-
leine. Daa kom dei paa, at Hans skulde vera
med. Han kunde vel ikkje gjera stort tilgagns,
Hansemaan stakkar; men det var daa altid so
mykje at Johanne hadde Selskap. Og so var
det dessutan det, at Hans var so daarleg klædd,
og saag kruslen ut i det heile, so at mange
vilde faa Medynk av aa sjaa paa han, og det
kunde daa og hjelpa paa Inntekterne, meinte
Tusse-Katrine.
Det same meinte Johanne. Hans sutrad
litegrand; men so forstod han, at Kvinfolki
hadde Rett; og dermed hadde det daa boret i
Vegen.
Ved Porten til ein stor Leigegard stansad
Johanne; »her ska" vi forsøke:, sagde ho.
»Kansi dæc, hustrad Hans; han kunde ikkje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
