Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Stordaad,
| så
| 4
»Ja Vinden den var føielig og stod paa en
Nordost,
en halv Mil af Torungerne kvitterede vi vor Lods,
den anden Dags Morgen, da Klokken den var sex,
da krydsede vi med Kursen mod Nord til
Nordvest.
Du — du, dudelidu . . ..
>Vi atter Kursen satte, vi skverte vore Seil,
vi lænsede fire Dage for Bramseil og for Raaseil;
adjø, du elskte Norge! adjø, ustadig Ven,
« maaske at du med Tiden kan angre det igjen.<
Du — du, dudelidu,
dudeli dudeli, du du du. —
Dei tvo Tauserne uppi Troppi lo lystigt og
gjekk sin Veg. Andre var der ikkje aa sjaa.
Uh hu—u! sagde Skorsteinarne.
Johannemor og Hansemann glytte vie til
kvarandre, litt modlaust . . . men det maatte
ikkje merkjast. »Jæ tænker vi prøver mæ Gu-
stav og Karoline, jæ,« sagde Johanne. »Faar
vel dæ,« skålv Hans.
I eit Vindauga høgt uppe stod ein ung Stu-
dent og saag nedpaa dei; det hadde dei ikkje
lagt Merke til. Han var bleik og fin, litt fram-
lut og bringeflat; Haaret stort, ramnsvart,
romantiskt; ein liten nasevis Lorgnett sat og
reid paa ein liten nasevis Uppstoppar av ei Nos;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
