Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Seld til den Vonde. 109
vanleg Kjenskap. Men dette var Elskhug!
slikt var det, Folk kunde døy av; men av sin Kjær-
leik til Signe visste han, at han ikkje kunde døy.
Han tenkte ikkje; han hadde Syner og
Kjenslur, han drøymde, han var i Brand. Han
saug Eld or Lufti, som fløymde ikring han
solmett og varm med Ange av tusund Blomar.
Det var ein sæl Gut. Tjuge Aar gamall, fager,
rik, med god Gjentelukka, — han hadde Raad
med aa vera glad, han hadde godt for aa
drøyma. —Futedotteri stod høgt, men Baard
Neset var helder ingen Kastekjepp, og at ho
elsked han, det visste han fraa gamalt, og det
hadde han i Dag set. Slike elskhugsfulle Augo
skulde ingen ha drøymt um; dei varmaste Gjente-
augo, han hellest visste um, var kalde mot
desse. Alt var kaldt og bleikt mot Gunhild,
denne brennande, brune, med dei rundkvelvde
Barmar og det myrke, glansrike Haaret; ho var
det sælaste ein kunde drøyma, um henne gjekk
det liksom eit Hav av solheit Elsk. Skogen
vart tettare, ettersom han kom. lenger fram.
Der var høge Furetre og sterk Underskog; Sol-
gjeislurne spelad ned i alt Lauvet liksom Gull-
regn. Brune Ekorn skvatt att og fram, ein
Trepikkar sat og bankad i ein Furulegg. Det
var so stillt og sælt; Baard hadde aldri livt ein
Dag Maken til denne.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
