Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Seld til den Vonde. 127
aa halda seg uppe; ho var so ynkelig rædd.
Ho prøvde aa eggja seg upp i Sinne; men Ræd-
sla sette seg for Bringa, so det vart tungt aa
pusta, og ho totte det stivnad um Munnen paa
henne, so ho liksom ikkje lenger hadde Magt
yver Andlitet sitt. Det, ho hadde aa fortelja,
syntest henne fælare og fælare, etterkvart som
ho tenkte seg inn i, at ho skulde segja det til
Far sin. Og no høyrdest det Steg. Seine,
tunge Steg. Det var Futen. Ho vart ræddare
og ræddare di nærare han kom, og kremtad
stundom sterkt, for det var som Halsen vilde snøra
seg ihop. So gjekk Døri upp, og der stod Futen.
Han var roleg som vanleg og syntest ikkje
undrast det minste paa, at ho alt var komi paa
andre Tankar. .»Naac, sagde han, »du hev um-
raadt deg? Ja ja, eg visste du var ikkje so vrang
i Grunnen. Men altid skal dei gjera so mange
Krokar, desse unge ..... Naa, godt. So snart
du segjer ja, er du fri. Eg hev aldri vöret streng
mot deg. Vildu?*c Gunhild sat med Henderne
for Andlitet og tagde; men Futen saag, kor ho
strævad og skalv. »Naa?« kvesste Futen i,
»svarar du ikkje?« Gunhild var so rædd, ho
fann ikkje Ord. Aa, at ho skulde koma uti
slikt! Aa, den som kunde siga i Jordi! —
»Gunhild!c« Gamlen skreik 1, so ho skvatt; so
bøygde ho seg ned og tok til Graaten.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
