Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
152 Seld til den Vonde.
hansc. Ho sat heime paa eit Loft og greet, og
reiv seg i Augo med Forklædet sitt, so ho trut-
nad reint upp. Ho heldt av Baard so mykje
som ei 16 Aars Gatetaus kann gjera; men no
foor han, og kor mangt kunde ikkje venda seg
fyrr han kom att! Ho hadde sant aa segja
lite Tru paa, at ho kunde bia han upp. No
kom baade Per Lauritsson og Jens Nilsson og
fridde, det visste ho; og ho kjende det paa seg,
at ho knapt kom til aa gjera lengje Motstand.
Men korkje Per Lauritsson elder Jens Nilsson
var paa lang Leid so fagre elder so staute som
Baard Baardsson. Difor greet Gjenta, og greet
som ho skulde havt Betaling.
Mor Judith badde ikkje fortalt Baard, kor
Mor hans var, fordi ho ikke visste det. Ho
visste i Grunnen ingen Ting um Gunhild, annat
enn det, at ein Kveld seint hadde ho komet og
bedet um Hus — Skipper Erik hadde styrt
henne hit, sagde ho —, og so hadde ho fenget
eit litet Hol uppaa Loftet aa bu i, og der var
Baard tilkomen. Strakst etter var ho reist att
— med Skipper Erik —, og hadde gjevet Ju-
dith Pengar til aa fostra Guten. Ho vilde »ut
i Verdic, hadde ho sagt, og daa Judith spurde
henne, um ho ikkje fann det audslegt aa fara
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
