Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
180 Seld til den Vonde.
Gunhild, fekk inkje Svar; ho spurde Baard, men
han slog det av i annat. So lagde det seg
yver henne som ei Tyngd, som ei Gaata. Var
det nokot fælt? nokot løynlegt? nokot som
vedkom henne? Kvi sat den sjuke so tidt og
strauk henne yver Haaret og sagde »stakkars
Barn?*« Var ho komi her hit for aa lida nokot
vondt: ;
Den sjuke vart meir og meir forunderleg.
Rett som det var kvakk ho upp og skreik:
»Bed Baard koma !« og strakst etter jamrande:
»nei, nei, eg kann ikkje! eg kann ikkje!« Elder
ho bad henne senda Bod etter Presten, men i
næste Stundi fekk det vera. Stundom kom ho
med underlege Spursmaal, ville fæle Sogur,
som ho fortalde med slikt Alvor, slik Uro; so
bad ho Anna fortelja andre Sogur av same
Slaget, og spurde henne ut um alle Ting i dei,
liksom det vedkom henne! Ender og Gong sat
ho i Sjølvgløymsla og snakkad uhyggjelege Ting
um den Vonde, um aa narra den Vonde... Anna
vart rædd denne bleike Kona og trudde meir
og meir, at ho ikkje var klok. Det torde ho
ikkje segja; men dess meir forpint og raadlaus
kjende ho seg.
Det var tri Dagar att ’av deitie. Daa heldt
ikkje Baard det ut lenger. Han gjekk inn til
Mor si og spurde henne aalvorlegt, um her var
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
