Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
232 Ungdom,
Malene lett igjenom hjaa Presten med, og fekk
eit nokso høgt Nummer. Daa lo ho so godt.
Ho totte ho hadde narrat sjølve Presten.
(2
Kyrkja var stor av paa Landet aa vera,
høg under Kvelvarne, bygd av Stein. Vind-
augo saag smale ut, fordi dei var so høge;
men breide Straumar av kvit Septembersol stod *
inn gjenom dei og gjorde Romet livande, med
sterke Skiftingar millom Ljos og Skugge; og
Veggjerne, som var vide og flate og nakne som
Fengselsmurar, vaknad og fekk Veksling og lik-
som Meining yver sitt tome, tankelause Aalvor.
For den, som saag inn gjenom Kyrkja fraa
Orgeltrevet, saag det ut som dei kvite Sol-
straumarne skifte Romet ut 1 fleire; dei stod
tvers gjenom Kyrkja som Ljosmurar. Det var
stappende fullt med Folk, og varmt, og det
laag som ei Svevn-ørska gjenom Romet. . Upp-
etter Kyrkjegolvet i tvo lange Rader stod Kon-
firmasjonsungdomen, bleik og trøytt, og Presten,
ein ung blid Mann med eit litt syngjande Tenor-
maal, gjekk att og fram i Golvet og katekise-
rad um Kristus som Ypperstepræst, Profet og
Konge.
Daa han hadde prøvt Ungdomen i Trui so
godt som han kunde — men Anne Malene
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
