Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
pe pr 2
Ungdom. 237
Dette vart Anne Malene leid av. So gav
ho vondt, og so gjekk dei og saag surt til kvar-
andre lange Stunder. Du kann koma til aa
trega paa det, tenkte Anne Malene, at du vil
tvinga min glade Ungdom !
Tilsist vart dei reint Uvenner. Dei var i
eit Brudlaup ein Stad, og der totte Per at Anne
Malene hadde for mykje Moro med ein ung Styr-
mann, som var der. Dei kom i Ordstrid um
dette, og det sluttad med, at han Per fekk ein
under Øyrat av Gjenta si, og daa gjekk han.
Den Gongen varde Uvenskapen., lengje.
Burtimot eit halvt Aar, trur eg. Per totte dette
var aa pina Livet av seg, men gjeva seg vilde
han ikkje. Han var for stor paa det til dess.
Daa gav Anne Malene seg. Ho snakkad til
han og spurde, um han totte der var Meining
i aa gaa slik aa bryggja Eddik. So vart dei
Venner daa eit langt Bil. Og dei lovad kvar-
andre baade høgt og dyrt, at dei skulde vera
snilde.
Men gaa og gjera sure Augo til Folk, det
’kunde ikkje Anne Malene, og dylja Aabry-
skapen sin var Uraad for han Per, og so sluttad
det med Uvenskap som fyrr. Daa sagde Anne
Malene beint ut til han, at ho vart leid han
paa denne Maaten. Glade Gutar heldt ho av,
men ikkje slike Surkaggar og Elteposar som
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
