Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 84 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf sǫgu Hákonar góða

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

leitaði ráðs við þá, hvárt hann skal berjask við sonu Eiríks,
þótt liðsmunr sé mikill, eða skal hann fara norðr undan ok fá
sér lið meira. Egill ullserkr er nefndr bóndi einn, er þar var
þá, gamlaðr mjǫk ok hafði verit meiri ok sterkari hverjum
manni, ok inn mesti orrostumaðr. Hann hafði lengi borit merki
Haralds konungs ins hárfagra. Egill svaraði rœðu konungs:
»var ek í nǫkkurum orrostum með Haraldi konungi, feðr yðrum,
barðisk hann stundum við meira liði, stundum við minna; hafði
hann jafnan sigr; aldri heyrða ek hann leita þess ráðs, at vinir
hans skyldu kenna honum at flýja. Munum vér ok eigi þér
þat ráð kenna, konungr, þvíat vér þykkjumk eiga hǫfðingja
rǫskvan; þér skuluð ok eiga trausta fylgð af oss«. Margir
aðrir studdu ok þá þetta mál. Konungr sagði ok svá, at hann
var þess fúsari at berjask með þat, er til fengisk. Var þat þá
ráðit. Lét konungr þá skera upp herǫr ok senda alla vega frá
sér ok lét draga lið saman, slíkt er hann fekk. Þá mælti Egill
ullserkr: »þat óttuðumk ek um hríð, er friðr þessi inn mikli
var, at ek mynda verða ellidauðr inni á pallstrám mínum; en
ek vilda heldr falla í orrostu ok fylgja hǫfðingja mínum; kann
nú vera, at svá megi verða«.

K. 24. Orrosta við Fræðarberg.

Sønir Eiríks heldu norðr um Stað, þegar er leiði gaf. En
er þeir kómu norðr um Stað, þá spyrja þeir, hvar Hákon
konungr var, ok halda til móts við hann. Hákon konungr hafði ix.
skip; hann lagðisk norðr undir Fræðarberg i Féeyjar-sundi, en
Eiríkssynir lǫgðu at fyrir sunnan bergit. Þeir hǫfðu meirr en
xx. skip. Hákon konungr sendi þeim boð ok bað þá á land
ganga, segir, at hann hafði þeim vǫll haslat á Rastarkálf; þar
eru sléttir vellir ok miklir, en fyrir ofan gengr brekka lǫng
ok heldr lág. Gengu Eiríkssynir þar af skipum sínum ok norðr
yfir hálsinn fyrir innan Fræðarberg ok svá fram á Rastarkálf.
Egill mælti þá til Hákonar konungs, bað hann fá sér x. menn
ok x. merki; konungr gerði svá; gengr þá Egill með menn sína
upp undir brekkuna, en Hákon konungr gekk upp á vǫllinn
með sitt lið, setti upp merki ok fylkði ok sagði svá: »vér
skulum hafa fylking langa, svá at þeir kringi eigi um oss, þótt
þeir hafi lið meira«. Gerðu þeir svá, varð þar orrosta mikil ok
in snarpasta. Egill lét þá setja upp merki þau x., er hann hafði,
ok skipaði svá mǫnnum þeim, er báru, at þeir skyldu ganga sem

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>