Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 100 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sagan af Haraldi konungi gráfeld

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

Guðrøðr austr með landi, en Haraldr stefndi til hafs út, sagði,
at hann myndi sigla vestr um haf, en er hann kom út um eyjar,
þá stefndi hann austr hafleið með landi. Guðrøðr konungr siglði
þjóðleið austr til Víkr ok svá austr yfir Foldina. Þá sendi hann
Tryggva konungi orð, at hann skyldi koma til móts við hann,
ok fœri þeir báðir um sumarit í Austrveg at herja. Tryggvi
konungr tók því vel ok líkliga. Hann spurði, at Guðrøðr hafði
lítit lið. Fór þá Tryggvi konungr á fund hans með eina skútu.
Þeir funnusk fyrir austan Sótanes við Veggina. En er þeir
gengu á málstefnu, þá hljópu at menn Guðrøðar ok drápu
Tryggva konung ok xii. menn með honum, ok liggr hann þar,
sem nú er kallat Tryggva-hrør.

K. 10. Fall Guðrøðar konungs.

Haraldr konungr siglði mjǫk útleið; hann stefndi inn í
Víkina ok kom um nótt til Túnsbergs. Þá spurði hann, at
Guðrøðr konungr var á veizlu þar skamt upp á land. Fóru þeir
Haraldr konungr upp þannug, kómu þar um nóttina ok taka
hús á þeim. Þeir Guðrøðr konungr ganga út, varð þar skǫmm
viðrtaka, áðr Guðrøðr konungr fell ok mart manna með honum.
Ferr þá Haraldr konungr heim, ok til fundar við Guðrøð konung
bróður sinn; leggja þeir þá undir sik Víkina alla.

K. 11. Frá Haraldi grenska.

Guðrøðr konungr Bjarnarson hafði sér fengit gott kvánfang
ok makligt. Þau áttu son, er Haraldr hét; hann var sendr til
fóstrs upp á Grenland til Hróa ins hvíta, lendz mannz. Sonr
Hróa var Hrani inn víðfǫrli; váru þeir Haraldr mjǫk jafnaldrar
ok fóstbrœðr. Eptir fall Guðrøðar, fǫður síns, flýði Haraldr,
er kallaðr var inn grenski, fyrst til Uplanda ok með honum
Hrani, fóstri hans, ok fáir menn með þeim. Dvalðisk hann þar
um hríð með frændum sínum. Eiríkssynir leituðu mjǫk eptir
þeim mǫnnum, er í sǫkum váru bundnir við þá, ok þeim ǫllum
mest, er þeim var upreistar af ván. Þat réðu Haraldi frændr
hans ok vinir, at hann fœri ór landi í brot. Haraldr grenski
fór þá austr til Svíþjóðar ok leitaði sér skipanar, ok at koma
sér í sveit með þeim mǫnnum, er í hernað fóru, ok fá sér fjár.
Haraldr var inn gǫrviligsti maðr. Tósti hét maðr i Svíþjóð, er
einn var rikastr ok gǫfgastr í því landi, þeira er eigi bæri
tígnarnafn. Hann var inn mesti hermaðr ok var lǫngum í hernaði;

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>