Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
ok fór með mikla sveit manna. Þar var allgóðr fagnaðr; sat konungr
ok drótning í hásæti ok drukku bæði samt um kveldit, ok var
veitt allkappsamliga ǫllum mǫnnum hans. Um kveldit, er
konungr fór til hvílu, þá var þar sæing, tjǫlduð pellum ok búin
dýrligum klæðum; í því herbergi var fátt manna. En er
konungr var afklæddr ok kominn í hvílu, þá kom þar drótning til
hans, ok skenkði honum sjálf ok lokkaði hann mjǫk til at drekka
ok var in blíðasta; konungr var allmjǫk drukkinn ok bæði þau;
þá sofnaði hann, en drótning gekk þá ok til svefns. Sigríðr var
in vitrasta kona ok forspá um marga hluti. Eptir um morguninn
var veizla enn in kappsamligsta. En þar varð, sem jafnan verðr,
þar er menn verba allmjǫk druknir, at inn næsta dag eptir
varask flestir menn við drykkinn, en drótning var kát ok tǫluðu
þau sín á milli, sagði hon svá, at hon virði eigi minna eignir
þær ok ríki, er hon átti í Svíþjóð, en konungdóm hans í Nóregi
ok eignir. Við þessar rœður varð konungr óglaðr ok fansk
fátt um alt ok bjósk í brot ok var allhugsjúkr, en drótning var
in glaðasta ok leiddi hann í brot með stórgjǫfum. Fór þá
Haraldr um haustit aptr til Nóregs, var heima um vetrinn ok
heldr ókátr. Eptir um sumarit fór hann í Austrveg með liði sínu
ok helt þá til Svíþjóðar, ok sendi orð Sigríði drótningu, þau, at
hann vill finna hana. Hon reið ofan á fund hans ok talask þau
við. Hann vekr brátt þat mál, ef Sigríðr vildi giptask honum.
Hon segir, at þat var honum hégómamál, ok hann er áðr svá
vel kvángaðr, at honum er fullræði í. Haraldr segir, at Ásta er
góð kona ok gǫfug — »en ekki er hon svá stórborin, sem ek
em«. Sigríðr segir: »vera kann þat, at þú sér ættstœrri, en
hon; hitt mynda ek ætla, at með henni myndi vera nú beggja
ykkur hamingja«. Lítlu skiptusk þau fleirum orðum við, áðr
drótning reið í brot. Haraldi konungi var þá heldr skapþungt;
hann bjósk at ríða upp á land ok enn á fund Sigríðar drótningar;
margir hans menn lǫttu hann þess, en eigi at síðr fór hann
með mikla sveit manna ok kom til þess bœjar, er drótning réð
fyrir. It sama kveld kom þar annarr konungr; sá hét Vissavaldr
austan ór Garðaríki; sá fór at biðja hennar. Þeim var skipat
konungunum í eina stofu mikla ok forna ok ǫllu liði þeira;
eptir því var allr búnaðr stofunnar, en drykk skorti þar eigi
um kveldit, svá áfenginn, at allir váru fulldruknir, ok hǫfuðverðir
ok útverðir sofnuðu. Þá lét Sigríðr drótning um nóttina veita þeim
atgǫngu bæði með eldi ok vápnum; brann þar stofan ok þeir menn,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
