Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
segir hon, um bœ minn, bæði úti ok inni, þvíat þat vitu margir,
at ek mun gjarna hjálpa þér, alt þat er ek má; einn staðr er sá
á mínum bœ, er ek mynda eigi kunna at leita slíks mannz; þat er
svínabœli nǫkkut«. Þau kómu þannug til; mælti jarl: »hér skulu
vér um búask, lífsins skal nú fyrst gæta«. Þá gróf þrællinn þar
grǫf mikla ok bar í brot moldina; síðan lagði hann þar viðu yfir.
Þóra segir jarli þau tíðendi, at Óláfr Tryggvason var kominn
útan í fjǫrðinn, ok hafði hann drepit Erlend, son hans. Síðan
gekk jarl í grǫfina ok báðir þeir Karkr, en Þóra gerði yfir með
viðum ok sópaði yfir moldu ok myki ok rak þar yfir svínin;
svínabœli þat var undir steini einum miklum.
K. 49. Dauði Erlendz.
Óláfr Tryggvason helt útan í fjǫrðinn með v. langskipum,
en þar røri innan í móti Erlendr, sonr Hákonar jarls, með iii.
skipum; en er skipin nálguðusk, þá grunaði þá Erlend, at ófriðr
myndi vera, ok snúa at landi. En er Óláfr sá langskipin eptir
firðinum fara ok róa í móti sér, þá hugði hann þar mundu fara
Hákon jarl ok bað róa eptir þeim sem ákafast. En er þeir Erlendr
váru mjǫk komnir at landi, røru þeir á grunn ok hljópu þegar
fyrir borð ok leituðu til landz. Þá rendu at skip Óláfs. Óláfr sá,
hvar lagðisk maðr, fríðr forkunnliga; Óláfr greip hjálmunvǫlinn
ok kastar at þeim manni, ok kom hǫggit í hǫfuð Erlendi, syni
jarls, svá at haussinn brotnaði til heila; lét Erlendr þar líf sitt.
Þeir Óláfr drápu þar mart manna, en sumt kom á flótta, sumt
tóku þeir ok gáfu grið ok hǫfðu af tiðendasǫgn; var þá Óláfi
sagt, at bœndr hǫfðu rekit Hákon jarl ok hann var forflótti fyrir
þeim ok dreift var ǫllum flokki hans. Síðan koma bœndr á fund
Óláfs, ok verða hvárir ǫðrum fegnir ok taka þegar samlag sitt.
Taka bœndr hann til konungs yfir sik, ok taka allir eitt ráð,
at leita eptir Hákoni jarli, ok fara upp i Gaulardal, ok þykkir
þat líkast, at jarl myni vera á Rimul, ef hann er nǫkkur á bœjum,
þvíat Þóra var þar kærstr vin hans í þeim dal. Fara þeir þannug
ok leita jarls úti ok inni ok finna hann eigi, ok þá átti Óláfr
húsþing úti í garðinum; hann stóð upp á stein þann inn mikla,
er þar stóð hjá svínabœlinu. Þá talaði Óláfr ok varð þat í rœðu
hans, at hann myndi þann mann gœða bæði fé ok virðing, er
Hákoni jarli yrði at skaða. Þessa rœðu heyrði jarl ok Karkr.
Þeir hǫfðu ljós hjá sér. Jarl mælti: »hví ertu svá bleikr, en
stundum svartr sem jǫrð; er eigi þat, at þú vilir svíkja mik?«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
