Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Danir ok Svíar hafa þá undir lagt, segir, at nú mun til verða sá
maðr, er fyrir mun ganga í þessu ráði, telr þá upp mǫrg
snildarverk, þau er Óláfr konungr hefir gǫrt í ferðum sínum ok hernaði.
Þá segir Hrœrekr konungr: »satt er þat, at mjǫk er niðr fallit
ríki Haraldz konungs ins hárfagra, er engi hans ættmaðr er
yfirkonungr í Nóregi. Nú hafa menn hér í landi ýmiss við
freistat. Var Hákon Aðalsteinsfóstri konungr, ok unðu allir því
vel; en er Gunnhildar-synir réðu fyrir landi, þá varð ǫllum leitt
þeira ofríki ok ójafnaðr, at heldr vildu menn hafa útlenda
konunga yfir sér ok vera sjálfráðari, þvíat útlendir hǫfðingjar váru
þeim jafnan fjarri ok vǫnduðu lítt um siðu manna, hǫfðu slíkan
skatt af landi, sem þeir skilðu sér, en er þeir urðu ósáttir, Haraldr
Dana-konungr ok Hákon jarl, þá herjuðu Jómsvíkingar í Nóreg;
þá rézk í móti þeim allr múgr ok margmenni ok hratt þeim ófriði
af sér; eggjuðu menn þá til þess Hákon jarl, at halda landi fyrir
Dana-konungi ok verja oddi ok eggju; en er hann þóttisk
fullkominn til ríkis af styrk landzmanna, þá gerðisk hann svá harðr
ok frekr við landzfólkit, at menn þolðu honum eigi, ok drápu
Þrœndir sjálfir hann ok hófu þá til ríkis Óláf Tryggvason, er
óðalborinn var til konungdóms ok fyrir allra hluta sakir vel
til hǫfðingja fallinn; geystisk at því allr landzmúgr at vilja hann
hafa at konungi yfir sér ok reisa þá upp af nýju þat ríki, er
eignazk hafði Haraldr inn hárfagri. En er Óláfr þóttisk
fullkominn at ríki, þá var fyrir honum engi maðr sjálfráði; gekk
hann við freku at við oss smákonungana at heimta undir sik
þær skyldir allar, er Haraldr inn hárfagri hafði hér tekit, ok
enn sumt frekara, en at síðr váru menn fyrir honum sjálfráða,
at engi réð, á hvern guð trúa skyldi. En er hann var frá landi
tekinn, þá hǫfum vér nú haldit vináttu við Danakonung, ok
hǫfum vér af honum traust mikit haft um alla hluti, er vér
þurfum at krefja, en sjálfræði ok hóglífi innanlandz ok ekki
ofríki. Nú er þat at segja frá minu skaplyndi, at ek uni vel
við svá búit; veit ek eigi þat, þótt minn frændi sé konungr
yfir landi, hvárt batna skal við þat minn réttr nǫkkut, en ella
mun ek engan hlut eiga í þessarri ráðagørð«. Þá mælti Hringr,
bróðir hans: »birta mun ek mitt skaplyndi; betra þykki mér,
þótt ek hafa it sama ríki ok eignir, at minn frændi sé konungr
yfir Nóregi, heldr en útlendir hǫfðingjar, ok mætti enn vára
ætt upp hefja hér í landi; en þat er mitt hugboð um þenna
mann, Óláf, at auðna hans ok hamingja myni ráða, hvárt hann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
