Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
En er Sigvatr spurði, at Þórðr, faðir hans, var þar með konungi,
þá fór Sigvatr til konungs, hitti Þórð, fǫður sinn, ok dvalðisk
þar um hríð. Sigvatr var snimma skáld gott; hann hafði ort
kvæði um Óláf konung ok bauð konungi at hlýða. Konungr
segir, at hann vill ekki yrkja láta um sik, segir at hann kann
ekki at heyra skáldskap; þá kvað Sigvatr:
34. Hlýð mínum brag, meiðir
myrkblás, þvít kank yrkja,
alltíginn – mátt eiga
eitt skald – drasils tjalda;
þótt ǫllungis allra,
allvaldr, lofi skalda,
þér fæk hróðrs at hvǫ́ru
hlít, annarra nítið.
35. Ek tók lystr, né ek lasta
(leyfð íð es) þat síðan,
sóknar Njǫrðr, við sverði
– sá ’s mínn vili – þínu;
þollr, gazt húskarl hollan
(hǫfum ráðit vel báðir)
látrs, en ek lánar-dróttin,
linns blóða, mér góðan.
36. Gerbœnn mun ek gunnar
gammteitǫndum heitinn
(áðr þǫ́gum vér ægis
eld) ef nú biðk felda:
landaura veit, lúru
látr-þverrandi, af knerri
enn af ganga, engjar,
ek hef sjalfr krafit, halfa.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
