Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
en kvað svá hugr um segja, sem konungr myndi ómjúkliga taka
því at vægja i né einum hlut við Svía-konung. Þat sumar kom
útan af Íslandi Hjalti Skeggjason at orðsendingu Óláfs konungs;
fór hann þegar á fund Óláfs konungs, ok konungr tók vel við
honum, bauð Hjalta með sér at vera ok vísaði honum til sætis
hjá Birni stallara, ok váru þeir mǫtunautar; gerðisk þar brátt
góðr félagsskapr. Eitt hvert sinn, þá er Óláfr konungr hafði
stefnu við lið sitt ok við bóendr, ok réðu landráðum, þá mælti
Bjǫrn stallari: »hverja ætlan hafið þér á, konungr, um ófrið
þann, er hér er á milli Óláfs Svía-konungs ok yðar? Nú hafa
hvárirtveggju menn látit fyrir ǫðrum, en engi órskurðr er nú
heldr en áðr, hvat hvárir skulu hafa af ríkinu? Þér hafið hér
setit í Víkinni einn vetr ok ii. sumur ok látit at baki yðr alt
landit norðr heðan; nú leiðisk mǫnnum hér at sitja, þeim er
eignir eða óðul eigu norðr í landi. Nú er þat vili lendra manna
ok annarra liðsmanna ok svá bónda, at einn veg skeri ór, ok
fyrir því at nú eru grið ok friðr settr við jarl ok Vestr-Gauta,
er hér eru nú næstir, þá þykkir mǫnnum sá helzt kostr til, at
þér sendið menn til Svía-konungs af yðarri hendi, ok munu
margir menn vel undir þat standa, þeir er með Svía-konungi
eru; þvíat þat er hvárratveggju gagn, þeira er lǫndin byggva
bæði hér ok þar«. At rœðu Bjarnar gerðu menn góðan róm.
Þá mælti konungr: »ráð þetta, Bjǫrn, er þú hefir hér upp borit,
þá er þat makligast, at þú hafir fyrir þér gǫrt, ok skaltu fara
þessa sendifǫr; nýtr þú ef vel er ráðit, en ef mannháski gerisk
af, þá veldr þú ofmiklu sjálír um; er þat ok þin þjónosta, at
tala í fjǫlmenni, þat er ek vil mæla láta«. Þá stóð konungr upp
ok gekk til kirkju, lét syngva sér hámessu; síðan gekk hann til
borða. Um daginn eptir mælti Hjalti til Bjarnar: »hví ertu
ókátr maðr, ertu sjúkr eða reiðr manni nǫkkurum?« Bjǫrn
segir þá rœðu þeira konungs ok segir þetta forsending. Hjalti
segir: »svá er konungum at fylgja, at þeir menn hafa metnað
mikinn ok eru framarr virðir en aðrir menn, en opt verða þeir
í lífs-háska, ok verðr hvártveggja vel at kunna; mikit má
konungs gæfa; nú mun frami mikill fásk í ferðinni, ef vel teksk«.
Bjǫrn mælti: »auðvelliga tekr þú á um ferðina; muntu fara
vilja með mér, þvíat konungr mælti, at ek skylda mína sveitunga
hafa í ferðina með mér«. Hjalti segir: »fara skal ek at vísu,
ef þú vilt, þvíat vannfengr mun mér þykkja sessunautrinn annarr,
ef vit skiljumk«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
