Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
þik þessa orða, þvíat þú veizt eigi, hvat varask skal; ekki skal
þann inn digra mann konung kalla hér í minni hirð, ok er til
hans miklu minna skot en margir láta yfir, ok mun þér svá
þykkja, ef ek segi þér, at sú mægð megi eigi maklig vera, þvíat
ek em inn x. konungr at Upsǫlum, svá at hverr hefir eptir annan
tekit várra frænda ok verit einvaldzkonungr yfir Svíaveldi ok
yfir mǫrgum ǫðrum stórum lǫndum, ok verit allir yfirkonungar
annarra konunga á Norðrlǫndum. En í Nóregi er lítil byggð ok
þó sundrlaus; hafa þar verit smákonungar, en Haraldr inn
hárfagri var mestr konungr í því landi, ok átti hann skipti við
fylkiskonunga ok braut þá undir sik; kunni hann sér þann hagnað
at ágirnask ekki Svía-konungs veldi; létu Svía-konungar hann
fyrir því sitja í friði; ok enn var þat til, at frændsemi var meðal
þeira. En þá er Hákon Aðalsteinsfóstri var í Nóregi, þá sat
hann í friði, þar til er hann herjaði í Gautland ok Danmǫrk; en
síðan var efldr flokkr á hendr honum, ok var hann feldr frá
lǫndum. Gunnhildar-synir váru ok af lífi teknir, þegar er þeir
gerðusk óhlýðnir Dana-konungi; lagði þá Haraldr Gormsson
Nóreg við sitt ríki ok skattgildi, ok þótti oss þó Haraldr konungr
Gormsson vera minni fyrir sér en Upsala-konungar, þvíat
Styrbjǫrn, frændi várr, kúgaði hann, ok gerðisk Haraldr hans maðr,
en Eiríkr inn sigrsæli, faðir minn, steig þó yfir hǫfuð Styrbirni,
þá er þeir reyndu sín á milli. En er Óláfr Tryggvason kom í
Nóreg ok kallaðisk konungr, þá létum vér honum þat eigi hlýða;
fórum vit Sveinn Dana-konungr ok tókum hann af lífi. Nú hefi
ek eignazk Nóreg ok eigi með minna ríki, en þú máttir nú heyra,
ok eigi verr at komizk en ek hefi sótt með orrostu ok sigrat þann
konung, er áðr réð fyrir. Máttu ætla, vitr maðr, at þat mun
fjarri fara, at ek láta laust þat ríki fyrir þeim inum digra manni,
ok er þat undarligt, er hann man eigi þat, er hann kom
nauðuligast út ór Leginum, þá er vér hǫfðum hann inni byrgt;
hygg ek, at honum væri þá annat í hug, ef hann kvæmisk með
fjǫrvi í brot, en þat at halda optarr deilu við oss Svíana. Nú
skaltu, Hjalti, hafa eigi optarr í munni þessa rœðu fyrir mér«.
Hjalta þótti óvænt á horfask, at konungr myndi vilja til hlýða
sætta umleitanar; hann hætti þá ok tók aðra rœðu. Nǫkkuru
síðarr, þá er Hjalti var á tali við Ingigerði konungsdóttur, sagði
hann henni alla rœðu þeira konungs. Hon kvað sér slíkra svara
ván af konungi. Hjalti bað hana nǫkkur orð til leggja við
konung ok kvað þat helzt tjá mundu. Hon kvað konung ekki
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
