Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 75. Hamlaðir Uplendinga-konungar.
Á þeiri stefnu var Ketill af Hringunesi. En er bann kom
heim um kveldit, þá mataðisk hann at náttverði, en þá klæddisk
hann ok húskarlar hans, ok fór ofan til vatz ok tók karfann, er
Ketill átti, er Óláfr konungr hafði gefit honum, settu fram
skipit, var þar í naustinu allr reiðinn; taka þá ok skipask til
ára ok róa út eptir vatni. Ketill hafði xl. manna, alla vel vápnaða.
Þeir kómu um daginn snimma út til vatzenda. Fór þá Ketill með
xx. menn, en lét aðra xx. eptir at gæta skips. Óláfr konungr
var þá á Eiði á ofanverðu Raumaríki. Ketill kom þar, þá er
konungr gekk frá óttusǫng; fagnaði hann Katli vel. Ketill segir,
at hann vill tala við konung skjótt; þeir ganga á tal ii. saman.
Þá segir Ketill konungi, hver ráð konungarnir hafa með hǫndum
ok alla tilætlan, þá er hann var víss orðinn. En er konungr
varð þess varr, þá kallar hann menn til sín, sendir suma í
byggðina, bað þá stefna til sín reiðskjótum, suma sendi hann
til vatzins at taka róðrarskip þau, er þeir fengi, ok hafa í móti
sér; en hann gekk þá til kirkju ok lét syngja sér messu; gekk
síðan þegar til borða. En þá er hann hafði matazk, bjósk hann
sem skyndiligast ok fór upp til vatzins; kómu þar skip í móti
honum; steig hann þá sjálfr á karfann ok með honum menn
svá margir, sem karfinn tók við, en hverr annarra tók sér þar
skip, sem helzt fekk. Ok um kveldit, er á leið, létu þeir frá
landi; logn var veðrs; þeir røru upp eptir vatninu; konungrinn
hafði þá nærr cccc. manna. Fyrr en dagaði, kom hann upp til
Hringisakrs; urðu varðmenn eigi varir fyrr við, en liðit kom
upp til bœjarins. Þeir Ketill vissu gǫrva, í hverjum herbergjum
konungarnir sváfu; lét konungr taka ǫll þau herbergi ok gæta,
at engi maðr kvæmisk í brot; biðu svá lýsingar. Konungarnir
hǫfðu eigi liðskost til varnar, ok váru þeir allir hǫndum teknir
ok leiddir fyrir konung. Hrœrekr konungr var maðr forvitri
ok harðráðr; þótti Óláfi konungi hann ótrúligr, þótt hann gerði
nǫkkura sætt við hann. Hann lét blinda Hrœrek báðum augum
ok hafði hann með sér; en hann lét skera tungu ór Guðrøði
Dala-konungi; en Hring ok aðra ii. lét hann sverja sér eiða ok
fara í brot ór Nóregi ok koma aldri aptr; en lenda menn eða
bœndr, þá er sannir váru at þessum svikræðum, rak hann suma
ór landi, sumir váru meiddir, af sumum tók hann sættir. Frá
þessu segir Óttarr svarti:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
