Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
liði sínu til fundar við Ingigerði konungsdóttur. Fóru þau ǫll
saman um sumarit austr í Garðaríki. Þá giptisk Ingigerðr
Jarizleifi konungi. Váru þeira synir Valdamarr, Vissivaldr,
Holti inn frœkni. Ingigerðr drótning gaf Rǫgnvaldi jarli
Aldeigjuborg ok þess jarls ríki, er þar fylgði. Var Rǫgnvaldr
jarl þar lengi ok var ágætr maðr. Sønir Rǫgnvaldz jarls ok
Ingibjargar váru þeir Úlfr jarl ok Eilífr jarl.
K. 94. Saga Emundar lǫgmannz.
Maðr er nefndr Emundr af Skǫrum; hann var þar lǫgmaðr
í Gautlandi vestra ok var manna vitrastr ok orðsnjallastr; hann
var ættstórr ok frændmargr, stórauðigr; hann var kallaðr
undirhyggjumaðr ok meðallagi trúr; hann var maðr ríkastr í
Vestra-Gautlandi, þá er jarl var á brot farinn. Þat vár, er Rǫgnvaldr
jarl fór af Gautlandi, þá áttu Gautar þing sín í milli ok kærðu
þeir meðal sín optliga, hvat Svía-konungr myndi til taka; þeir
spurðu þat, at hann var þeim reiðr fyrir þat, er þeir hǫfðu
vingazk við Óláf, Nóregs konung, heldr en haldit deilu við hann.
Hann bar ok sakir á þá menn, er fylgt hǫfðu Ástríði, dóttur
hans, til Nóregs. Mæltu þat sumir, at þeir skyldu leita sér
trausts til Nóregs-konungs ok bjóða honum sína þjónostu ; sumir
lǫttu þess ok sǫgðu, at Vestrgautar hǫfðu eigi styrk til þess at
halda deilu í móti Svíum — »en Nóregs-konungr verðr oss fjarri,
segja þeir, þvíat landzmegin hans er oss fjarri, ok er sá til fyrst,
at gera menn til Svíakonungs ok freista, at vér komimk í sætt
við hann. En ef þat fæsk eigi, þá er sá kostr, at leita sér
trausts til Nóregs-konungs«. Báðu þá bœndr Emund at fara
þessa sendifǫr; en hann kvað já við ok fór með xxx. manna ok
kom fram í Eystra-Gautlandi; váru þar margir frændr hans ok
vinir; fekk hann þar góðar viðrtekjur; hann átti þar tal við ina
vitrustu menn um þetta vandmæli, ok kom þat alt ásamt með
þeim, ok þótti mǫnnum þat siðlausa ok lǫglausa, er konungr
gerði við þá. Fór þá Emundr upp í Svíþjóð ok átti þar tal við
marga ríkismenn, ok kom þar alt í einn stað niðr. Hann helt þá
fram ferð sinni til þess, er hann kom aptan dags til Upsala; tóku
þeir sér þar gott herbergi ok váru þar um nóttina. Eptir um
daginn gekk Emundr á konungs fund, þá er konungr sat á stefnu
ok fjǫlment um hann. Emundr gekk fyrir hann ok hneig honum
ok kvaddi hann. Konungr sá í móti honum ok heilsaði honum ok
spurði hann at tíðendum. Emundr svarar: »smá ein tíðendi eru
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
