Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
sé konungs barn, þá er ambótt móðir hennar, ok þó vindversk.
Mikill munr er þeira konunga, er annarr þiggr slíkt með þǫkk,
ok er þat með ván, at ekki megi jafnask einn Norðmaðr við
Upsala-konung. Gjǫldum þar allir þǫkk fyrir, at þat haldisk,
þvíat goðin hafa lengi haft rœkð mikla á ástmǫnnum sínum, þótt
nú órœki margir þann átrúnað«. Þeir váru brœðr iii, Arnviðr
blindi — hann var sýndr svá lítt, at varla var hann herfœrr, ok
manna snjallastr; annarr var Þorviðr stami — hann fekk eigi mælt
ii. orðum lengra samt; hann var þar maðr djarfastr ok einarðastr;
þriði hét Freyviðr daufi — hann heyrði illa. Þeir brœðr allir
váru menn ríkir ok auðgir, kynstórir ok forvitra ok allir kærir
konungi. Þá mælti Óláfr konungr: »hvat veit þat, er Emundr
sagði frá Atta dœlska?«. Þá svarar engi, ok sá hverr til annars.
Konungr mælti: »segið nú«. Þá mælti Þorviðr stami: »Atti
atssamr, ágjarn, illgjarn; dœlskr, fólskr«. Þá mælti konungr:
»hverr á þessa sneið?«. Þá svarar Freyviðr daufi: »herra, mæla
munu menn berara, ef þat skal vera í yðru orlofi«. Konungr
mælti: »tala nú, Freyviðr, í orlofi þat, er þú vill mæla«. Freyviðr
tók þá til máls: »Þorviðr bróðir minn, er vár er vitrastr kallaðr,
kallar þann allan einn Atta ok atssaman; dælskan ok fólskan,
þann kallar hann svá, er leiðr er friðrinn, svá at hann keppisk til
smára hluta ok fær þó eigi, en lætr fyrir þá sǫk farsælliga hluti
stóra. Nú em ek svá daufr, en svá hafa nú margir mælt, at ek
hefi mátt skilja, at mǫnnum líkar illa, bæði ríkum ok alþýðu,
þat er þér, herra, haldið eigi orð yður við Nóregs-konung; en
hitt enn verr, er þér rjúfið dóm allz-herjar, þann er gǫrr var
á Upsala-þingi. Eigi þurfi þér at hræðask Nóregs-konung eða
Dana-konung ok engan annan, meðan Svía-herr vill fylgja yðr;
en ef landzfólkit snýsk á hendr yðr með einu samþykki, þá sjám
vér, vinir yðrir, eigi ráð til, þau er víst er at duga myni«.
Konungr spyrr: »hverir gerask hǫfuðsmenn at því, at ráða land
undan mér?« Freyviðr svarar: »allir Svíar vilja hafa forn lǫg
ok fullan rétt sinn. Lítið á hitt, herra, hversu margir hǫfðingjar
yðrir sitja hér nú yfir ráðagørðinni með yðr. Ek ætla hitt satt
at segja, at vér sém hér vi., er þér kallið ráðgjafa yðra, en allir
aðrir hygg ek at á brot sé riðnir ok farnir í herað, ok eigu þar
þing við landzfólkit, ok yðr satt at segja, þá er herǫr upp skorin
ok send um land alt, ok stefnt refsiþing. Allir vér brœðr hǫfum
verit til beðnir at eiga hlut í þessi ráðagørð, en engi várr vill
eiga þat nafn, at heita dróttinsviki, þvíat eigi var svá várr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
