Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hugfesti jarl fyrir sér ok bar fyrir vini sína, leitaði ráðs við þá,
hverju hann skyldi játa, hvárt hann skyldi at þessu sættask við
Óláf konung ok gerask hans maðr — »en hitt er mér ósýnna,
hverr minn hluti verðr at skilnaði várum, ef ek kveð nei við, þvíat
konungr hefir bert gǫrt þat tilkall, er hann hefir til Orkneyja;
en við stórræði hans ok þat er vér erum hér komnir, þá mun
honum lítit fyrir at gera þat af várum kosti, sem honum sýnisk«.
En þó at jarli þœtti á hvárutveggju anmarkar, þá tók hann þann
kost, at leggja alt á vald konungs, bæði sik ok ríki sitt. Tók þá
Óláfr konungr af jarli vald ok forráð yfir ǫllum erfðalǫndum
jarls; gerðisk jarl þá hans maðr ok batt þat svardǫgum.
K. 101. Sætt jarla ok Óláfs konungs.
Þorfinnr jarl spurði þat, at Brúsi, bróðir hans, var farinn
austr á fund Óláfs konungs at sœkja traust af honum. En fyrir
því, at Þorfinnr hafði verit fyrr á fund Óláfs konungs ok komit
sér þar í vináttu, þá þóttisk hann þar eiga vel fyrir búit ok vissi,
at þar mundu margir flutninga-menn um hans mál, en þó vætti
hann, at fleiri mundu vera, ef hann kvæmi sjálfr til; gerir
Þorfinnr jarl þat ráð, at hann bjósk sem skyndiligast ok fór austr
til Nóregs ok ætlaði at sem minztr skyldi verða misfari þeira
Brúsa, ok ekki skyldi hans ørendi til loka komask, áðr en Þorfinnr
hitti konung. En þat var annan veg en jarl hafði ætlat, þvíat
þá er Þorfinnr jarl kom á fund Óláfs konungs, var lokit ok gǫrt
alt um sáttmál konungs ok Brúsa jarls. Vissi ok eigi Þorfinnr
jarl, at Brúsi hefði upp gefit sitt ríki, fyrr en hann var kominn til
Óláfs konungs. Ok þegar er þeir hittusk, Þorfinnr jarl ok Óláfr
konungr, þá hóf Óláfr konungr upp sama ákall til ríkis í
Orkneyjum, sem hann hafði haft við Brúsa jarl, ok beiddi
Þorfinn þess ins sama, at hann skyldi játa konungi þeim hluta
landa, er hann átti áðr. Jarl svarar vel orðum konungs ok
stilliliga ok segir svá, at honum þótti miklu máli skipta um
vingan konungs — »ok ef þér, herra, þykkizk þurfa liðveizlu
mína í mót ǫðrum hǫfðingjum, þá hafið þér áðr fult til þess
unnit, en mér er eigi hent at veita yðr handgǫngu, þvíat ek em
áðr jarl Skota-konungs ok honum lýðskyldr«. En er konungr
fann undandrátt í svǫrum jarls um þá málaleitan, er hann hafði
áðr upp hafit, þá mælti konungr: »ef þú vill, jarl, ekki gerask
minn maðr, þá er hinn kostr, at ek setja þann mann yfir
Orkneyjar, er ek vil; en ek vil, at þú veitir þá svardaga at kalla þá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
