Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
blótuðu þeir þá til friðar ok vetrarfars góðs. En er konungr
þóttisk sannfróðr um þetta, þá sendir konungr menn ok
orðsending inn í Þrándheim ok stefndi bóndum út til bœjar; nefndi
enn til menn þá, er honum þóttu vitrastir. Bœndr áttu þá tal
sitt ok rœddu sín í milli um orðsending þessa; váru þeir allir
ófúsastir til ferðarinnar, er áðr hǫfðu farit um vetrinn. En við
bœn allra bónda, þá réð Ǫlvir til ferðarinnar; en er hann kom
út til bœjar, fór hann brátt á konungs fund, ok tóku þeir tal.
Bar konungr þat á hendr bóndum, at þeir hefði haft
miðsvetrarblót. Ǫlvir svarar ok segir, at bœndr váru ósannir at þeiri sǫk
— »hofðum vér, segir hann, jólaboð ok víða í heruðum
samdrykkjur; ætla bœndr eigi svá hnept til jólaveizlu sér, at
eigi verði stór afhlaup, ok drukku menn þat, herra, lengi síðan;
er á Mærini mikill hǫfuðstaðr ok hús stór, en byggð mikil
umhverfis; þykkir mǫnnum þar til gleði gott at drekka mǫrgum
saman«. Konungr svarar fá ok var heldr styggr, þóttisk vita
annat sannara en þat, er þá var frá borit. Bað konungr bœndr
aptr fara — »en ek mun, segir hann, þó verða víss ins sanna,
at þér dylið ok gangið eigi í mót; en hversu sem hér til hefir
verit, þá gerið slíkt eigi optarr«. Fóru þá bœndr heim ok sǫgðu
sína ferð ok þat, at konungr var heldr reiðr.
K. 109. Dráp Ǫlvis á Eggju.
Óláfr konungr hafði veizlu mikla um páska, ok hafði marga
bœjarmenn í boði sínu ok svá bœndr. En eptir páska lét
konungr setja fram skip sín ok bera til reiða ok árar, lét þilja
skipin ok tjalda ok lét fljóta skipin svá búin við bryggjur.
Óláfr konungr sendi menn eptir páska í Veradal. Maðr er nefndr
Þóraldi, ármaðr konungs; hann varðveitti konungs bú at Haugi;
en konungr sendi honum orð, at hann skyldi koma til hans sem
skyndiligast. Þóraldi lagðisk þá fǫr eigi undir hǫfuð ok fór
þegar út til bœjar með sendimǫnnum. Konungr kallar hann á
einmæli ok spurði eptir, hvat sannendi væri á þvi, — »er mér
er sagt frá siðum Innþrœnda, hvárt svá er, at þeir snúask til
blóta; vil ek, segir konungr, at þú segir mér sem er ok þú veizt
sannast; ert þú til þess skyldr, þvíat þú ert minn maðr«, Þóraldi
svarar: »herra, þat vil ek yðr fyrst segja, at ek flutta hingat
til bœjar sonu mína íí. ok konu ok lausafé alt, þat er ek mátta
með komask. En ef þú vill hafa þessa sǫgu af mér, þá skal
þat vera á yðru valdi; en ef ek segi svá sem er, þá muntu sjá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
