Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Konungr bað Áslák vera með sér — »þar til er vér Erlingr
finnumk«. Konungr gerði orð Erlingi, at hann skyldi koma til
Túnsbergs um várit á fund konungs. En er þeir finnask, þá eiga
þeir stefnur, ok mælti konungr: »svá er mér sagt frá ríki þínu,
Erlingr, at engi sé sá maðr norðan frá Sognsæ til Líðandisness,
er frelsi sínu haldi fyrir þér; eru þar margir þeir menn, er
óðalbornir þœttisk til vera, at hafa réttendi af jafnbornum mǫnnum
sér. Nú er hér Áslákr, frændi yðarr, ok þykkisk hann heldr
kulda af kenna um yður viðrskipti. Nú veit ek þat eigi, hvárt
heldr er, at hann hefir sakir til þess, eða skal hann hins at gjalda,
er ek hefi hann þar sett yfir varnað minn. En þótt ek nefna
hann til þess, þá kæra margir aðrir slíkt fyrir oss, bæði þeir er í
sýslum sitja, ok svá ármenn, er bú varðveita ok veizlur skulu
gera móti mér ok liði mínu«. Erlingr svarar: »því skal skjótt
svara, segir hann, at því skal neita, at ek gefa þær sakir Ásláki
né ǫðrum mǫnnum, at í þjónostu yðarri sé; en hinu skal játa,
at þat er nú, sem lengi hefir verit, at hverr várr frænda vill
ǫðrum meiri vera; svá hinu ǫðru skal játa, at ek geri þat lostigr,
at beygja hálsinn fyrir þér, Óláfr konungr, en hitt mun mér
ǫrðigt þykkja, at lúta til Selþóris, er þrælborinn er í allar ættir,
þótt hann sé nú ármaðr yðarr, eða annarra þeira, er hans makar
eru at kynferð, þótt þér leggið metorð á«. Þá tóku til beggja
vinir ok báðu, at þeir skyldu sættask, segja svá, at konungi var
at engum manni styrkr jammikill, sem at Erlingi — »ef hann
má vera yðarr fullkominn vinr«; í annan stað mæltu þeir til
Erlings, at hann skyldi vægja til við konung, segja svá, ef hann
helzk í vináttu við konung, at honum mun þá alt auðvelligt at
koma slíku fram, sem hann vildi, við hvern annarra. Lauk svá
stefnu þeiri, at Erlingr skyldi hafa sǫmu veizlur, sem hann hafði
áðr haft, ok settusk niðr allar sakir þær, er konungr hafði á
hendi Erlingi. Skyldi ok fara til konungs Skjálgr, sonr hans,
ok vera með honum. Fór þá Áslákr aptr til búa sinna, ok váru
þá sáttir at kalla. Erlingr fór ok heim til búa sinna ok helt
teknum hætti um ríki sitt.
K. 117. Uphaf sǫgu Selsbana.
Sigurðr hét maðr Þórisson, bróðir Þóris hundz í Bjarkey.
Sigurðr átti Sigríði, dóttur Skjálgs, systur Erlings. Ásbjǫrn
hét sonr þeira; hann þótti allmannvænn í upvexti. Sigurðr bjó
í Ǫmð á Þrándarnesi; hann var maðr stórauðigr, virðingamaðr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
