Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
þau vildu hafa með sér; Ásbjǫrn vildi eigi fara ok sat heima.
Þat fann á, at Þóri þótti Ásbjǫrn gera óvirðiliga til boðsins;
hafði Þórir í fleymingi um farar Ásbjarnar — »bæði er, segir
hann, at mikill er virðingamunr vár frænda Ásbjarnar, enda
gerir hann svá, slíkt starf sem hann lagði á í sumar, at sœkja
kynnit til Erlings á Jaðar, en hann vill eigi hér fara í næsta
hús til mín; veit ek eigi, hvárt hann hyggr, at Selþórir myni
í hverjum hólma fyrir vera«. Slík orð spurði Ásbjǫrn til Þóris
ok ǫnnur þeim lík. Ásbjǫrn unði stórilla ferð sinni ok enn verr,
er hann heyrði slíkt haft at hlátri ok spotti. Var hann heima um
vetrinn ok fór hvergi til heimboða.
K. 118. Dráp Selþóris.
Ásbjǫrn átti langskip; þat var snekkja xx-sessa, stóð í
nausti miklu. Eptir kyndilsmessu lét hann setja fram skipit
ok bera til reiða ok lét búa skipit. Þá stefnði hann til sín
vinum sínum ok hafði nær lxxxx. manna ok alla vel vápnaða.
En er hann var búinn ok byr gaf, þá siglði hann suðr með landi,
ok fara þeir ferðar sinnar, ok byrjar heldr seint; en er þeir
sœkja suðr í land, þá fóru þeir útleið meirr en þjóðleið. Ekki
varð til tíðenda um ferð þeira, fyrr en þeir kómu at kveldi fimta
dag páska útan at Kǫrmt. Hennig er þannug farit, at hon er
mikil ey, lǫng ok víðast ekki breið, liggr við þjóðleið fyrir útan;
þar er mikil byggð ok víða er eyin óbyggð, þat er út liggr til
hafsins. Þeir Ásbjǫrn lendu útan at eyjunni, þar er óbyggt
var. En er þeir hǫfðu tjaldat, þá mælti Ásbjǫrn: »nú skuluð
þér vera eptir hér ok bíða mín; en ek mun ganga upp á eyna
á njósn, hvat títt er í eyjunni, þvíat vér hǫfum ekki um spurt
áðr«. Ásbjǫrn hafði vándan búnað ok hǫtt síðan, fork í hendi,
gyrðr sverði undir klæðum. Hann gekk á land upp ok yfir á
eyna. En er hann kom á nǫkkura hæð, þá er hann mátti sjá
til bœjar á Ǫgvaldznesi ok svá fram í Karmtsund, þá sá hann
mannfarar miklar bæði á sæ ok á landi, ok sótti þat fólk alt til
bœjar á Ǫgvaldznesi; honum þótti þat undarligt. Síðan gekk
hann heim til bœjarins ok þar til, er þjónostumenn bjoggu mat;
heyrði hann þá þegar ok skilði rœður þeira, at Óláfr konungr
var þar kominn til veizlu, sva þat með, at konungr var til borða
genginn. Ásbjǫrn snøri þá til stofunnar, en er hann kom í
forstofuna, þá gekk annarr maðr út, en annarr inn, ok gaf engi
maðr at honum gaum; opin var stofuhurðin; hann sá, at Þórir
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
