Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Erlingr fyrir dyrrnar ok laut konungi ok heilsaði honum.
Konungr svarar, bað guð hjálpa honum. Þá tók Erlingr til máls:
»sva er mér sagt, at Ásbjǫrn, frænda minn, hafi sótt glœpska
mikil, ok er þat illa, konungr, ef svá er orðit, at vðr sé misþokki
at. Nú em ek því kominn at bjóða fyrir hann sætt ok yfirbœtr
þvílíkar, sem þér vilið sjálfir gǫrt hafa, en þiggja þar í mót
líf hans ok limar ok landzvist«. Konungr svarar: »svá lízk mér,
Erlingr, sem þér mynið nú þykkjask hafa vald á um mál
Ásbjarnar; veit ek eigi, hví þú lætr svá, sem þú skylir bjóða
sættir fyrir hann; ætla ek þik fyrir því hafa dregit saman her
mannz, at nú ætlar þú at ráða vár í milli«. Erlingr segir: »þér
skuluð ráða, ok ráða svá, at vér skilimk sáttir«. Konungr
mælti: »ætlar þú at hræða mik, Erlingr? hefir þú því lið
mikit?«. »Nei«, segir hann. »En ef annat býr í, þá mun ek
nú ekki flýja«. Erlingr segir: »eigi þarftu at minna mik á þat,
at þeir hafa fundir okrir orðit hér til, er ek hefi lítinn liðskost
haft við þér; en nú skal ekki leyna þik því, er mér býr í
skapi, at ek vil, at vit skilimk sáttir; eða mér er ván, at ek
hætta ekki til fleiri funda várra«. Erlingr var þá rauðr sem
blóð í andliti. Þá gekk fram Sigurðr byskup ok mælti til
konungs: »herra, ek býð yðr hlýðni fyrir guðs sakir, at þér sættizk
við Erling, eptir því sem hann býðr, at maðr sjá hafi lífs grið
ok lima, en þér ráðið einir ǫllu sáttmáli«. Konungr svarar:
»þér skuluð ráða«. Þá mælti byskup: »Erlingr, fáið þér konungi
festu þá, er honum líki; síðan gangi Ásbjǫrn til griða ok á
konungs vald«. Erlingr fekk festur, en konungr tók við. Síðan
gekk Ásbjǫrn til griða ok á konungs vald ok kysti á hǫnd
konungs. Snøri þá Erlingr í brot með liði sínu; varð þá ekki
at kveðjum. Gekk þá konungr inn í stofuna ok Ásbjǫrn með
honum; síðan lauk kunungr upp sættargørðina ok mælti svá:
»þat skal uphaf sættar okkarrar, Ásbjǫrn, at þú skalt ganga
undir landzlǫg þau, at sá maðr, er drepr þjónostumann
konungs, þá skal hann taka undir þá þjónostu sǫmu, ef konungr
vill. Nú vil ek, at takir upp ármenning þessa, er Selþórir hefir
haft, ok ráð hér fyrir búi mínu á Ǫgvaldznesi«. Ásbjǫrn segir,
at svá skyldi vera, sem konungr vildi — »verð ek þó fyrst at
fara til bús míns ok skipa þar til«. Konungr lét sér þat vel
líka; fór hann þaðan til annarrar veizlu, þar sem gǫr var í
móti honum, en Ásbjǫrn rézk þá til ferðar við fǫruneyti sitt.
Þeir hǫfðu legit í leynivágum þá stund alla, er Ásbjǫrn var í
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
